Nou..het is nu echt helemaal einde verhaal....Gisteren kwam hij in zijn pauze thuis en heb ik het volgende gezegd: Je exvriendin (voor mij, 15! jaar geleden)verteld dat jij haar met een zatte kop gebeld hebt om te vertellen dat jij weer vrijgezel was...hij verschoot van kleur en ik vroeg: klopt dat? hij zei; waarom wil jij altijd alles weten van mij en daar ben ik flauw van en ik geef daar geen geen antwoord op...dus ik zeg: je ontkend het dus niet? Boos liep hij naar de keuken...ik zeg: ik mag na al die jaren toch wel een beetje meer respect verwachten???Hij zegt: daar gaan we weer...respect...en raakte helemaal geirriteerd..Ik zeg: dat mag ik toch verwachten?? Nou ik mocht helemaal niets verwachten. Ik zeg: jij zegt zelf de hele tijd dat jij geen relatie wil, maar ik ben geen goed genoeg voor je tot je iemand anders hebt om je ... in te steken...En draai het eens om????Op zijn minst een beetje lullig of niet?....stilte.....ik zeg: het ergste vind ik dat jij mij nergens duidelijkheid over wilt geven...mijn leven is compleet overhoop gegooid en nu lijkt het erop dat mijn verleden ook niet is wat ik dacht dat het was...en jij wil nergens zekerheid of duidelijkheid over geven..zegt dat je nog van mij houd, maar flikt zulke dingen. Kun je iig niet wachten tot we niet meer onder een dak samenleven?Begin me zo langzamerhand af te vragen hoe lang jij mij al beduveld met van alles en nog wat en jij doet geen enkele moeite om dingen in de juiste proporties te houden..
.Alles word zo langzamerhand een grote leugen...Hij zegt; Als we straks allebei onze eigen woninge hebben is het definitief einde oefening..Dus ik zeg; het is nu al einde oefening jongen....en toen draaide hij zich om en ging naar zijn werk zonder nog maar iets te zeggen...heb hem nog even nageroepen dat hij een wegloper is........
Moest niet eens huilen......zijn reactie is duidelijk en zegt mij genoeg. Ik denk dat ik nu hem echt uit mijn systeem krijg....eikel!