Ik heb er vanavond over na zitten denken en ben tot de conclusie gekomen die ik eigenlijk al wist. Ik wil daden zien. En niet eentje, maar duidelijk en veel daden. Sowieso ga ik verder met mijn eigen weg, want dat was juist mijn fout, om binnen onze relatie geen eigen levne meer te hebben dus dat ga ik nu zeker niet weer opgeven. Ik ben nu niet meer zo in de waar. Het doet me goed te zien dat hij er wel mee bezig is en het dus wel zou willen, maar zolang ik verder niks zie doe ik er ook niks mee. De tijd zal het leren maar ik zit nog op hetzelfde punt als voor ons gesprek. Ik denk dat dat het beste is. Als hij echt zijn best doet, oprecht is en door het slijk gaat, dan zien we wel weer.....maar goed, is sta wel open voor gesprek....
Ben ondertussen echt benieuwd of het meer wordt dan woorden.
Misschien maar goed dat vrijdag mijn ouders voor een dikke week komen, dis tijd zullen we zeker nog afstand hebben.....

Hoi Lucha,

Petje af meis...Je hebt voor zover mogelijk is je balans gevonden, alhoewel het nog wel wiebelig aan zal voelen.
Je kan trots zijn dat je voor jezelf hebt gekozen en jezelf een nieuwe kans hebt gegeven..ondanks alles...ondanks dat je diep van binnen nog van hem hou. Je ziet het zoals het is, je accepteert het..en je handeld ernaar...Met pijn in je hart wel te verstaan. Als je dat zo opsomt lijkt het makkelijk om te doen, maar ik weet hoe zwaar het is. Maar je hebt j?ɬ??ɬ?st gekozen Lucha! Twijfel daar geen moment aan! Je beredenering is goed. Het IS ook zo zoals jij het ziet en voelt. Zijn daden spreken voor zich, en dat heb jij goed gezien. Tuurlijk zou je willen dat alles anders was, maar je z?ɬ?et dat dat niet gaat...niet zo.
En of het ooit 'zo' zal worden weet je niet. Je merkt heel helder op dat de juiste ingredienten ontbreken.
En gelukkig steek je daar geen energie meer in om ze te zoeken, wat iemand niet ?ɬ?n zich heeft zitten kan hij ook niet geven.
Je zet jezelf nu op nummer 1, samen met je zoon... Je hebt jezelf het middelpunt van je bestaan gemaakt en om je heen gekeken wat je opties waren. Geloof me..in het begin is het effe wennen om weer 'alleen' te zijn, maar ik bemerk toch zeker bij jou, dat je vindt dat je beter verdiend en anders w?ɬ?l dan waar je nu 'genoegen' mee moet nemen als het aan hem lag.
Je hebt het zelf al eens verwoord geloof ik..Dat als 'het' werkelijk aanwezig was geweest voor jou,tussen jullie, dat je dan uberhaupt helemaal niet in dit schuitje had gezeten. (in mijn vertaling dan) En dat heb je O,O,Ozo goed gezien....
Al wordt je soms door melancholie overvallen, (wat natuurlijk ook niet gek is onder deze omstandigheden) je ziet dat een leven zonder X meer dan de moeite waard is. En waarom zou het niet de moeite waard zijn? Er zijn z?ɬ?veel soorten liefdes te ontvangen..meer dan genoeg om die ene te compenseren..Die ?ɬ©ne komt wanneer de tijd er rijp voor is...wanneer jij er klaar voor bent...
Je bent veranderd...je bent niet meer die persoon van een paar maanden geleden. Dit gebeuren heeft je veranderd.
En het is `m nu de kunst om de goede dingen voor jou eruit te pikken, en de mindere te laten vervagen.. ik zeg expres vervagen...want ?ɬ©cht vergeten doe je ze nooit... "Je leert ermee leven & Tijd heelt alle wonden" ..en zo is het..
N?ɬ? is de tijd aangebroken voor jou om 'te veranderen' in Lucha..met ?ɬ°lles erop en eraan...Snap je een beetje wat ik hiermee bedoel? En pas als jij jezelf 'hervonden' heb, zou ik een voet zetten op het nieuwe relatie-pad...
Pas wanneer je barst van het zelfvertrouwen, lekker in je velletje zit, blij ben dat het zonnetje speci?ɬ°?ɬ°l voor jou schijnt
Pas als je het heerlijk vindt om naar huis te gaan en je dingetje te doen wat je dan altijd doet...alleen..
Pas als je kan genieten (ene keer meer dan de andere) van het leven zoals je het elke dag krijgt, kan je uitkijken naar een aanvulling..iemand waarmee je elke-dag-zoals-hij-komt wil delen...Je gaat dan geen relatie aan maar een diepe verbintenis.
En dat kan pas als jij je 'hervonden' heb...dan weet je pas wat je echt wil en wat je eisen zijn.
Hij moet door dezelfde bril kijken als jij..Hij moet ook een aanvulling in zijn leven willen en geen invulling. Als je binnen een jaar tijd weer een nieuwe relatie zou beginnen zit je binnen no time weer in je oude patroon van 'dienstig' zijn ten koste van jezelf om te krijgen wat je nodig hebt...waar je naar verlang. Weer na verloop van tijd dat 'onbelangrijke voetveeg-gevoel'.
Weer slikken of stikken, weer buigen of breken, weer strijd, weer knokken om aandacht, liefde en begrip. Weer niet kunnen zijn zoals je wilt, weer remmingen en beklemmingen, weer aanpassen naar kromme maatstaven...en dat alles om n?ɬ?et te krijgen wat je wil..
N?ɬ? heb je de kans om dat te ontgroeien en te herkennen als vals...als iets wat je niet gelukkig zal maken..hoe leuke kop hij ook moge hebben Jij bent jij en je vaart de gulden middenweg binnen de grenzen van je relatie die jullie samen bepalen.
Het ?ɬ©chte werk...Het kunnen groeien in je relatie, gestimuleert wordt om te ondernemen, ruimte is om jezelf te scholen als je dat wilt, of om dat 'whiiiiiieeeeeee' gevoel te bemachtigen omdat het je gelukkig maakt, niet gebukt gaan onder jalousie of bezitterigheid, je eigen persoon zijn in al het mooie en lelijke tegelijk....
Het valt niet mee om geconfronteerd te worden met hem en tegelijkertijd de andere kant op te kijken...
Ongewild trek je je sommige dingen toch aan, je hoort weer dingen, je ziet weer dingen waarvan je denkt, waarom nu en niet gisteren...Ik las dat hij al enige toenadering tot je zocht om aan een eventuele verzoening te werken...Maar bij de algemene beschrijving die je daar over gaf, zijn gedrag etc, lijkt het mij verstandig om t?ɬ?ch de koers te blijven varen die je nu vaart.
Het is niet half, of een beetje, of sommige dingen of ik zal het proberen...Het moet er vanaf spatten Lucha...en dat doet het niet. Hij had, als hij ?ɬ©cht,?ɬ©cht van je gehouden had en het respect voor je had gehad wat er had moeten zitten, gigantische vleugels aan zijn voeten gehad voor jou. Nu komt hij een beetje over op mij als een groot kind wat aandacht trekt omdat hij zich 'niet lekker' voelt. Zijn halfzachte antwoorden en gedrag zeggen mij genoeg. Als hij werkelijk dit zinkende schip had willen redden had hij als eerste b.v bij de psyg gezeten, meegegaan of de sessies afgemaakt, en er alles aan gedaan om het te redden. Maar hij liet je mooi met alles in je hemd staan...Nu hij ziet dat het je ernst is gaat hij n?ɬ?g zieliger doen..nu is h?ɬ?j het slachtoffer? Want hij loopt als een zombie door het huis? Is zichzelf niet? Het zou wel makkelijk voor hem zijn als jij je weer over hem zou ontfermen, uiteraard met keiharde gemaakte afspraken. Maar het punt is dat je eigenlijk helemaal geen afspraken zou moeten maken...Het zou allemaal al vanzelf uit hem moeten komen..zonder afspraken of eisen...maar dat komt het niet.
Ik kan daarom alleen maar zeggen dat je heel voorzichtig moet zijn en je sentiment niet de overhand moet laten krijgen.
Ga bij jezelf h?ɬ©?ɬ©l goed na of je met die doorn die hij je in je zij heeft geduwd kan leven...ook op langere termijn.
Zijn vreemdgaan blijft ?ɬ°ltijd tussen jullie in staan en het vertrouwen bij jou zal nooit voor de volle 100% hersteld worden.
Dus ga voor jezelf goed na of er met dit te leven valt...Jij kent hem het beste..Jij weet als beste of hij het wel of niet in zich heeft om jouw hart te laten zingen...Begrijp dat alleen de toekomst telt en niet het verleden...Kan hij je hart in de toekomst laten zingen...Thats the question....

Dikke knuf van mij, FreeSpirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...