Ik heb hetzelfde meegemaakt. Mijn pa heeft hetzelfde als jouw ma. Het begon allemaal zo'n bijna een jaar geleden. Op een mooie normale dag viel mn pa plotseling flauw, na een onderzoek in het ziekenhuis kregen we te horen dat er een bloedpropje zit in zijn hersenen. Het ging een tijdje heel slecht met hem. Altijd heel zwak en moe waardoor hij niet meer in staat is om te werken. (omdat we een eigen bedrijf hebben moest ik dus voor hem invallen) Toen had ik heel veel steun van mijn ex gekregen. Bij wie ik dus terecht kon en mee kon praten. Mijn pa heeft een maandje geleden weer een aanval gehad, waardoor hij een operatie moest ondergaan. Tijdens dit periode had mijn ex net uitgemaakt. Ik had het heel erg moeilijk. Ik kon niet meer bij haar terecht. Hoewel ik wel familie en vrienden om me heen heb, is het inderdaad toch ietjes anders. IK leef met je mee. Ik hoop dat het gauw goed gaat met je ma!! Veel sterkte ermee!!

Allereerst heel veel sterkte met de hele situatie. Ik begrijp wat je bedoelt. Ik heb het als ik thuis kom en niemand vraagt aan me hoe mijn dag is geweest, of als ik met een lastige zaak zit op het werk en het niet kan delen. Kortom juist die momenten dat je een maatje nodig hebt die zo dicht bij je staat en een uit eigen gevoel al een arm om je heen slaat en weet wat je voelt zonddat er een woord wordt gezegd. Tja dat blijft K.U.T. Heel veel sterkte ook voor je moeder.

een lesje niet geleerd is een lesje over doen x Cleo

Hoe ging het ook alweer, dat gezegde van 'rottige dingen komen zelden alleen'? Net alsof het lot je het nog wat harder in wil wrijven dan het al is. Het lijkt me inderdaad enorm confronterend dat er zoiets gebeurt. Het is natuurlijk sowieso al iets wat je erg laat schrikken en waar je je veel zorgen om zal maken, en nu, net in de periode dat je alles weer alleen moet doen, mis je dat steuntje in de rug, die arm om je heen om je gerust te stellen en die persoon tegen wie je erover kunt praten.

Ik kan me voorstellen dat je je heel erg alleen voelt dan.

Maar het is erg goed om te horen dat het erop lijkt dat het alweer wat beter gaat met je moeder. Ik hoop dat het alleen nog maar beter gaat gaan met je moeder en vergeet niet dat er hier natuurlijk ook een heleboel schouders zijn. Okee, ze zijn natuurlijk een beetje surrogaat () vergeleken bij degene die je nu zo mist, maar 't is in ieder geval iets .

Sterkte he meid.