Het is nu bijna 3 maanden uit met mijn ex vriendin. Ik krijg haar alleen niet uit mijn hoofd. We hadden een relatie van anderhalf jaar. we hadden eigenlijk niet een hele goede relatie met heel veel ruzie. Toch ben ik er hellemaal kapot van dat het uit is. zij was vier jaar ouder als dat ik ben daarbij kwam dat ze een hele mooie vrouw was. met een eigen mening. We zijn vrij snel samen gaan wonen na een maand. Dat kwam omdat ik naar een andere stad ging verhuizen en een woning nodig had. In het begin was het allemaal heel leuk tot dat ze na anderhalf jaar zei dat ze geen gevoel meer voor mij en dat ze me meer zag als een goede vriend. Natuurlijk had ik het wel aan kunnen zien komen maar als je er midden in zit ligt dat toch wat anders want het voelde ergens toch wel goed en vertrouwd. Ze vertelde me dat ze uiteindelijk wilde trouwen en kinderen wilde maar ik niet de man was waar ze dat mee wilde. Dat kwam wel even hard aan. Heb in de relatie altijd het gevoel gehad dat ik nooit goed genoeg was er was altijd wel iets mis volgens haar. Dan waren het mijn kleren dan mijn haar dat was nou echt typisch een vrouw die dacht een man te kunnen veranderen. Nu het uit is val ik een beetje in een zwart gat voel me vrij eenzaam want ben nu weer moeten gaan verhuizen en heb nooit echt een sociaal leven kunnen opbouwen. Want of ik was aan het werk en als ik vrij was wilde ik wat met haar gaan doen. We hadden ook vaak ruzie waarom ik geen eigen vrienden kring opbouwde maar zij was nooit van haar plek gekomen en dan is het wel vrij makkelijk praten. Daarbij kwam dat het een vrij jaloers type is dus als ik met andere vrouwen aan het praten was dan was het weer ruzie. Het komt er natuurlijk ook allemaal door doordat we samen werkte en 24 uur op elkaars lip zaten heb nu sinds kort een andere baan waar ik me maar moeilijk op concentreren kan maar ben er van overtuigd dat de relatie wel gaat zolang we niet altijd maar samen zijn. Maar zij zegt dat ze niet meer wilt ik heb nu sinds een maand geen contact meer heb haar van facebook verwijdert dat viel niet mee. Maar het gemis gaat maar niet weg. Komt natuurlijk ook bij dat ik in deze stad niemand ken of weinig mensen waar ik nu actief een sociaal leven moet gaan opbouwen. Dat gaat wel lukken want ben een vrij sociaal mens maar het heeft gewoon tijd nodig. En als ik net een leuke dag heb gehad met mensen die ik ontmoet heb en wat leuks mee heb gedaan komt de eenzaamheid me weer tegenmoet in dit huis. word gek bij de gedachten dat zij het wel leuk heeft en wel gaat stappen met vrienden en al hellemaal als ik er aan denk dat ze wat met andere mannen aan het doen zou kunnen zijn. raar dat we in een relatie kunnen blijven hangen terwijl we weten dat het niet goed zit maar ergens toch veel van die persoon houden ik heb veel fouten gemaakt die ik anders had moeten doen waaronder zelf een vriendenkring opbouwen. maar ik voel mij zo rot wil dat dit ophoud en dat ik weer kan genieten van het leven sorry dat ik alles zo warrig door elkaar schrijf maar er is zoveel gebeurd en kan het niet allemaal in een verhaal proppen gr en sterkte met jullie verwerkings proces.