hallo,

Ik heb hier al een tijdje niets meer geschreven maar ik kom nog steeds niet hellemaal over een stukje liefdesvedriet heen. Het gaat redelijk goed met me ben niet meer zo van slag als in het begin. Wat natuurlijk logisch is maar er zijn nog een paar dingen die mij nog erg dwars zitten. En mischien kunnen jullie mij daarbij helpen. Ik ben verhuisd toen der tijd naar een andere stad. Ik had alleen haar. Mijn vrienden wonen 3 uur rijden bij mij vandaan. Heb mijn baan moeten wisselen en net voordat ik met die nieuwe baan begon maakte zij het uit. Moest toen nieuwe woonruimte zoeken alles weer opnieuw opbouwen. Maar wel alles alleen dus nja een nieuw leven opbouwen valt niet mee. Dat zullen er wel meer weten van jullie daarom is het afentoe vrij eenzaam. Maar dat hoort er bij. Maar ik denk toch dat mijn liefdesvedriet zo lang duurt om dat ik hier verder niemand heb. Buiten mijn werk om. En zij een hele vrienden groep heeft dat logischerwijze haar kant kiest. Heb wel al wat mensen leren kennen waaronder een meisje ben daar verder niet verliefd op het is alleen puur sex. Heb dat ook tegen haar gezegt dat ik verder niks wil want wilde wel eerlijk blijven. Verder heb ik op dit moment vrij weinig geld omdat ik nog met kosten zit vanuit mijn relatie. Doordat we samenwoonde die moeten eerst langzaam afgebouwd worden. Maar daardoor kun je ook minder leuke dingen doen. Er zijn natuurlijk genoeg dingen die je zonder geld kan doen of met weinig maar alles kost een beetje geld. Dat is een beetje een korte samenvatting van wat er op dit moment speelt. Het eerste is dat mijn ex nog vrijwel mijn leven beheerst, in de zin van dat ik altijd nog wel om mij heen kijk of ik haar mischien wel tegen zou kunnen komen. Heel vervelend dat komt denk ik omdat ik er in mijn hoofd nog erg mee bezig ben. Wel minder op mijn werk bijv denk ik er bijna niet aan. Maar zodra ik vrije tijd heb denk ik constant weer aan haar. Zeker omdat ik dan denk van ja zij heeft wel genoeg te doen met vrienden. Mischien wel een beetje jaloezie omdat zij wel gewoon met haar leven verder kan gaan. En ik nog zoekende ben of meer nog een leven op moet bouwen. Het volgende punt is dat ik er nog steeds er moeite mee heb bij de gedachte haar met andere jongens of eventueel een nieuwe vriend. Dat gaat natuurlijk wel een keer gebeuren maar die gedachte maakt me nog steeds ziek!! ook is het zo als ik fotos bekijk dat ik dan ook weer vedrietig word. Omdat het een hele knappe vrouw was zorgzaam lief en wat ouder ik 22 zij 26. Dat het een gevoel is dat zij nu onbereikbaar is geworden. Dat gevoel is een beetje lastig te omschrijven, maar meer van dat krijg ik nooit meer. Maar goed ik denk zelf dat mijn liefdesvedriet wat langer duur omdat ik niemand heb. En dat het een verlangen is naar de tijd dat ik nog mensen om mij heen had en omging met vrienden van haar. De reden dat ik nu een blog schrijf is dat ik sinds een week merk dat ik toch weer een terugval. Dat wil ik niet want ik was net zo goed op weg. Kon goed accepteren dat mijn leven wat minder was. Wou haar ook verder niet meer terug maar merk dat dat gevoel nu toch weer begint te spelen. Ik zou van jullie graag een paar tips willen hoe ik met deze situatie kan dealen. Want ik merk dat ik bijna op de top van de berg zit. En een terugval wil ik echt niet. Vanacht bijv heb ik weer over haar gedroomd. Kreeg de afgelopen dagen weer lichte paniekaanvallen, jammer want dit stadium dacht ik toch wel gepaseerd te zijn. Het gekke is dat de relatie eigenlijk vrij slecht was. Hij duurde 1,5 jaar vaak ruzie daarom is het mischien ook maar beter dat het uit. Is maar een gevoel van geborgenheid was er wel. Overgens was dit mijn eerste echt serieuze relatie wou daarvoor eigenlijk altijd vrij zijn. Maar 6 maanden vind ik toch wel erg lang om er nog over in te zitten. Probeer daarom ook tegen mezelf te zeggen, zo is het genoeg je hebt er al lang genoeg over na gedacht nu is het klaar. Maar het lijkt wel een beetje van zelf te gaan. Nja goed ik hoop op jullie reacties en wens jullie zelf nog veel geluk in jullie toekomst. Mijn oneliner waar ik mezelf erg aan vast hou, is dat er het leven niet ophoud bij je ex. Er is natuurlijk nog een heel mooi leven daarbuiten. Ik weet dat het op dit moment zo niet werkt want er is nog veel gemis maar voor mij werkt het wel goed.

het is nu 3 maanden uit tussen mij en mijn exvriendin en sinds een maand hellemaal geen contact meer
ze heeft het uitgemaakt met de reden geen gevoel meer voor mij te hebben de laatste keer dat ik haar sprak vroeg ik of ze me miste toen zij ze ik mis je als vriend meer niet toch ben ik nog erg vedrietig ik weet wat ik fout gedaan heb en zal er ook alles aan doen om het te verbeteren als ze me maar een kans gaf wat moet ik doen proberen weer contact te zoeken of haar gewoon met rust laten en verder met mijn eigen leven

ik heb mijn ex dan op facebook verwijdert maar zie via haar vriendinnen toch fotos van haar als ze uit gegaan is en net op plekken waar we altijd alleen samen naartoe gingen ik heb het gevoel dat ze dat extra doen om te laten hoe leuk ze het hebben of maak ik het mijzelf alleen maar wijs? dat ze over haar vriendinnen wilt laten zien van kijk ik ben daar met hun geweest. hebben jullie ook zulke ervaringen? gr

Het is nu bijna 3 maanden uit met mijn ex vriendin. Ik krijg haar alleen niet uit mijn hoofd. We hadden een relatie van anderhalf jaar. we hadden eigenlijk niet een hele goede relatie met heel veel ruzie. Toch ben ik er hellemaal kapot van dat het uit is. zij was vier jaar ouder als dat ik ben daarbij kwam dat ze een hele mooie vrouw was. met een eigen mening. We zijn vrij snel samen gaan wonen na een maand. Dat kwam omdat ik naar een andere stad ging verhuizen en een woning nodig had.