Hoi allemaal,

Op RP was ik een vrouw tegengekomen die bij mij de bliksem in deed slaan.
Brains, balls en beauty: alles in 1 pakket.
Dus ben ik speciaal voor haar lid geworden en heb haar aangeschreven.
Zij wilde eigenlijk net de site weer verlaten vanwege het hoge proleten-gehalte, maar met mij is zij in contact gebleven.
Dat was augustus vorig jaar.
Na een maandje te hebben gemaild en op MSN te hebben gehangen verbrak zij echter toch het contact vanwege familieperikelen.
In december heb ik er maar weer een mail aan gewaagd, gewoon om even te vragen hoe het met haar was.
Zo zijn we toch in contact gebleven, en dit contact breidde zich langzaam maar zeker weer uit.
Later hoorde ik van haar dat zij zelfs smoesjes verzon om toch even op MSN te kijken of ik er was, met haar vrienden en vriendinnen constant over mij praatte en veel aan mij dacht.
Op HAAR verzoek is er uiteindelijk ook een date gekomen.
Deze was erg gezellig, maar er is niets gebeurd.
De dag er na belde zij mij op, in tranen.
Zij was helemaal overstuur, was tijdens de date als een blok voor mij gevallen maar had vanwege haar eigen onzekerheid niets laten merken. En daar baalde zij van. Zij wilde mij zsm weer zien.
Dus 2 dagen later ging ik naar haar toe, naar haar huis.
Bij binnenkomst volgde een kus..... minstens een kwartier.
Hemels.
Baan om de aarde.
Ongelooflijk.
Die dag hebben we gelukkig ook nog wat gepraat en weer afgesproken.
Zo hebben wij een relatie gekregen.
Ook het gewone samenzijn was ongelooflijk en de sex.... out of this world. Voor ons allebei.
Wij maakten gevoelens bij elkaar los die wij allebei (zij is 42, ik 49) nog niet eerder meemaakten.
Zij riep wel 100 x per dag dat ze van mij houdt, en andersom net zo.

Tot gisteren.
Zij had bij mij geslapen en had zich (ik ben erg verkouden) geërgerd aan mijn gesnurk. Slecht geslapen.
En boos.
Zij had de hele nacht na liggen denken en was tot de conclusie gekomen dat door onze liefde haar hele leven op de kop dreigde te gaan staan. Wij waren te veel samen (steeds haar initiatief) en de sex was te lekker (die had ik ook nog nooit gehoord) en de liefde was te hevig. Zij was bang zichzelf te verliezen in 'ons'.
Zij wilde meteen naar huis, terwijl wij een weekje samen hadden gepland....

Nu heerst stilte. 5 minuten telefoon, 10 minuten MSN, 1 mail.
Wel ben ik uitgenodigd voor het diner op 2e paasdag, maar wel met de mededeling dat ze 's morgens vroeg weer moet werken, dus ik moet op tijd weer naar huis.

Hoe het zó snel en zonder ruzie of onenigheid heeft kunnen gaan van ‘mijn vent, mijn man, mijn vriend, liefde van mijn leven, mijn schatje, mijn lief, ik hou zielsveel van jou, een leven lang samen’ naar dit…
Geen ontrouw, geen onenigheden, geen spelletjes (?) en geen leugens.
En toch zo goed als uit elkaar.
Dát had ik nog niet meegemaakt!