Vandaag weer een kerstdag om me door heen te slaan. Heb het er ontzettend moeilijk mee en het enige waar hij me voor kan smsen of bellen is om te vragen of ik vanavond nog wat ga doen. En ik ben dan ook nog zo dom om te antwoorden. Het is te gek voor woorden, hij heeft een nieuwe vriendin waarvan ik vrijwel zeker ben dat hij niet voor de volle 100% achter staat. Hij ziet mij nog regelmatig en we bellen elke dag. Ik moet hoop houden zegt hij. Ik weet dat als iemand dit leest die waarschijnlijk zou denken dat ik me gewoon laat gebruiken. Toch voelt het anders, we hebben 6 jaar een relatie gehad en hij is vreemdgegaan met het meisje met wie hij nu wat heeft. Ze zien mekaar niet veel, en ze hebben regelmatig meningsverschillen en ruzies. Hij stuurt me soms zelfs smsjes door die zij hem stuurt! Ik vraag me af waarom hij dat doet, diep in mijn hart weet ik het antwoord waarschijnlijk wel maar wil ik het gewoon niet weten. We hebben een gezamelijke vriendengroep dus ik zie hem ook daar nog regelmatig. Nog nooit heeft hij zijn nieuwe vriendin meegenomen. Hij leeft in twee aparte wereldjes en kan ze niet combineren, kan geen keuze maken. Ik vraag me ook af of hij dat wel wil. Hij vind het wel prima zo. Twee meiden die achter hem aan huppelen. Beter kan het toch niet.. Mijn probleem is eigenlijk dat ik hem wil loslaten, maar dat ik dat niet durf of kan. Ik kan nog steeds op hem terugvallen en zie hem nog steeds als mijn vriend. Het lijkt wel een soort verslaving. Het is moeilijk af te sluiten. Echt afstand nemen kan ik niet. Wil hem niet kwijt raken, ookal ben ik hem al kwijt maar ik bedoel dan meer als mijn maatje.. Zucht!! Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik nu naar toe wil, wil gewoon even mijn verhaal kwijt. Kreeg zojuist een smsje.. hij heeft op mijn hyves gekeken en ziet daar krabbels staan van andere jongens en dan stuurt ie me: er zijn ineens wel veel jongens die interesse hebben in je he? Wat moet ik daar nou mee? Ben ik nou hopeloos of is hij dat? Ik begrijp er niks van! stuur maar niks terug.. als dat lukt...