zoals ik bij velen lees heeft iedereen zo z'n goede voornemens. Ik vind het verschrikkelijk moeilijk om me er aan te houden. Ik heb P vandaag gezien. Hij heeft al een poosje met het meisje waar hij me mee bedrogen heeft. En mij voor verlaten heeft na een relatie van 6 jaar. Het stomme is dat we eigenlijk beiden niet verder kunnen met ons eigen leven. Hij zoekt nog steeds kontakt met mij, meer dan vriendschappelijk. Andersom kan ik hem ook helemaal niet loslaten ondanks wat ie me eigenlijk geflikt heeft! Het is een lastige situatie waarin ik het heel moeilijk heb. J (zijn nieuwe vriendin) verbied min of meer het kontakt dat we nog hebben. Logisch in mijn ogen, andersom zou dat net zo zijn. Maar P wil dat niet en ik weet ook zeker dat hij dat niet eens kan. Ik weet dat het uiteindelijk beter zou zijn, voor mij en voor hem. Maar ergens is er de angst voor het onbekende. Ze weet niet hoe ver ons kontakt gaat. Ik weet zeker dat als ze dat wel zou weten dat ze dan gelijk zou kappen met P. Stiekem wil ik haar dat wel vertellen omdat het gewoon oneerlijk is, maar ik ben zo bang dat ik hem dan ook nog eens helemaal kwijt raak! Het is allemaal zo ontzettend dubbel. Waarom zegt hij dat hij nog steeds van me houd, waarom voelt het nog zo goed als we samen zijn? Gister vertelde hij me dat hij ruzie heeft gehad met J. Om mij. Hij zei tegen me op msn dat hij het nu echt gehad had met J. Maar vanavond, als ik hem er naar vraag doet hij gelijk zo afstandelijk. Wil hij er niet over praten. Weet hij nog niet wat hij wil. Het is al een half jaar zo! Hij weet het niet, kan niet kiezen. Moet ik het erbij laten zitten en doorgaan of moet ik er voor blijven vechten. Het lijkt wel een obsessie voor me. Geen seconde van de dag gaat voorbij zonder dat ik aan hem denk. Ben helemaal blij als hij me belt. Als ik een sms krijg hoop ik dat het p is. Zo niet ben ik eigenlijk teleurgesteld. Het is te gek voor woorden. En het stomme is dat ik het ook gewoon weet dat het niet klopt, maar dat het me niet lukt om er mee te stoppen.

Vandaag weer een kerstdag om me door heen te slaan. Heb het er ontzettend moeilijk mee en het enige waar hij me voor kan smsen of bellen is om te vragen of ik vanavond nog wat ga doen. En ik ben dan ook nog zo dom om te antwoorden. Het is te gek voor woorden, hij heeft een nieuwe vriendin waarvan ik vrijwel zeker ben dat hij niet voor de volle 100% achter staat. Hij ziet mij nog regelmatig en we bellen elke dag. Ik moet hoop houden zegt hij. Ik weet dat als iemand dit leest die waarschijnlijk zou denken dat ik me gewoon laat gebruiken. Toch voelt het anders, we hebben 6 jaar een relatie gehad en hij is vreemdgegaan met het meisje met wie hij nu wat heeft.