Gister 3 kwartier met hem aan de telefoon gehangen... God wat was het fijn om zijn stem weer te horen! Kon merken dat hij ook een beetje zenuwachtig was. Ik had hem gevraagd of ik hem even mocht bellen. Om te delen hoe mijn proces verloopt. En dat hij niet bang hoefde te zijn voor me .. Paar minuten later belde hij zelf. Vond het even spannend in het begin. Ik wilde namelijk vertellen dat op dit moment een relatie voor mij ook niet het juiste is.

Ik besefte me gister dat vrienden zijn me zoveel meer waard is dan maar krampachtig een relatie willen. Hoezeer een deel van mij het wel wil hoor, geloof me, dat verandert ook niet denk ik. Ik kan echt intens naar hem verlangen, als ik nu vakantie aanbiedingen voorbij zie komen met een bungalow voor 5 zie ik ons met de kindjes al op een of ander park zitten... Maargoed. Nu nog even niet.

Doordat ik het labeltje 'relatie' heb los kunnen laten kon ik weer echt in contact met hem komen. Ik voelde me ontspannen tijdens het gesprek. Ik voelde hem ontspannen. Ik heb gedeeld hoe mijn proces nu verloopt. Dat de dokter had gezegd dat ik er nog wel een half jaar voor uit kon trekken, ik wel kon janken, maar ook kon voelen dat het waar is. Als ik een gezonde relatie wil, moet ik mijn patroon doorbreken van hem willen helpen. Ik kon met hem delen dat ik van hem hou, dat ik naar hem verlang, zelfs dat ik zijn kindjes een beetje mis. En ik kon het delen zonder dat er een enorme lading op zat. Zonder dat gevoel van : en jij doet dit mij aan dat ik jou niet kan zien, je kindjes niet kan zien.. Dat was voorheen namelijk wel zo. Ik gaf hem er de schuld van onbewust dat ik me rot voelde om wat ik mistte. Die lading viel gister van me af. Omdat we vrienden zijn met name.

Hij voelt precies hetzelfde voor mij als ik voor hem. Kan dat eigenlijk wel? Lekker boeiend, zo voelt het gewoon. (vragen vragen... hoofd.. nu even niet!!). Anyway.. wat ik zo heerlijk vond was dat hij vertelde dat het bij hen zo warm was geweest en dat het ging hagelen en regenen. Hij is toen zijn kindjes gaan halen, liet ze hun kleren uitdoen en toen hebben ze in de tuin in de regen staan dansen met alleen een onderbroekje aan!! Geweldig vind ik zoiets! Gewoon lekker in het moment gaan staan en doen wat je hart je ingeeft! Lekker gek doen, genieten.
Was zo blij te merken dat ik oprecht blij kon zijn voor hem, kon meegenieten dat hij dat had gedaan. Dat het hem lukte op dat moment zich gelukkig te voelen met zijn kindjes! En dat ik niet meer dat zeurende gevoel had dat ik er bij had willen zijn... Hoewel ik het nu ik het schrijf alsnog wel kan voelen dat ik daar zo naar verlang. Het zeurt alleen niet meer zo. Fijn!

Liefs,
Mupje