zit nu achter mijn laptop en de zon schijnt ongelovelijk hard buiten. Vannacht was een hel. Vandaag is mijn exvriendje jarig. Ik had al anderhalve week niets van me laten horen en had me heilig voorgenomen dat ook vandaag in stand te houden. Door de drank gisteravond had ik mezelf niet helemaal meer in de hand en om twaalf uur vannacht heb ik hem een sms gestuurd om hem te feliciteren. Hij belde meteen terug, hij was overduidelijk op een feestje, hoorde allemaal mensen. Hij zei dat hij in Haarlem was op een feest met wat vrienden. Ik zei, gezellig zeg, en toen vroeg ik ( ik weet ook niet waarom ik dat vroeg) ga je daarna naar huis? Ehh dat ligt eraan, zei hij, toen was het even stil. Toen hoorde ik hem zeggen ik heb een nieuwe vriendin en ze woont in Haarlem. Toen heb ik de hoorn erop gegooid. Kreeg nog een smsje, sorry lief, ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik heb helemaal niet meer gereageerd. Ik heb de hele nacht wakker gelegen, naar het plafond gekeken, gehuild, geschreeuwd. Ik wist dat deze klap zou komen, maar nu het dan zover is, doet het zoveel pijn. Het is nog geen twee maanden uit en ik ben alweer vervangen.Wat wij hadden betekenden helemaal niets, het was één grote fucking leugen. En alle dingen die hij gezegd heeft, dat we gewoon even los van elkaar moesten zijn, dat we tijd voor onszelf nodig hadden, dat we weer samen zouden komen, dat hij zo genoot van zijn eigen ding doen.......ha, het was allemaal alleen maar om van me af te zijn. I guess everyone is right, I AM A FOOL
No fool
Nee Ninabella, je bent geen fool. Zeker niet. Als er iemand een idioot is, dan is hij het wel. Dit is een hele zware klap, maar het zou je ook wel eens kunnen helpen om daadwerkelijk los van hem te komen. Heel veel sterkte met het dragen van deze pijn meis. Bijna niet te geloven nu, maar het zal ook weer overgaan.
Dikke knuffel,
Chica
Ik sluit me aan bij Chica,
Ik sluit me aan bij Chica, jij bent zeker geen fool.
Dat hij nu een ander heeft wil niet zeggen dat wat jullie hadden niks te betekenen had of niks betekent voor hem. Moeilijk voor te stellen, ik weet het, maar je kunt niet een fatsoenlijke relatie hebben puur voor de schijn. Ik dacht dat mijn ex er ook totaal geen moeite mee had (heeft me ingeruild voor de doos met wie hij vreemdging), maar nu, na 8 maanden, blijkt dat er ook bij hem geen dag voorbij is gegaan zonder dat hij aan mij heeft gedacht. Ik kan me echt niet voorstellen dat het voor jouw ex niks betekent, misschien is dit - heel lullig gezegd - een manier om ermee om te gaan.
En voor jou een manier om over hem heen te komen. Het is niet makkelijk, en voor de lange termijn ook niet gezond, maar woede helpt wel in eerste instantie om het een plek te kunnen geven.
Heel veel sterkte en laat je niet gek maken, je bent meer waard dan dat!
Amy
Bah...
Lieve ninabella (Radiosilence),
het lijkt helaas eerder een regel dan een uitzondering dat degene die de relatie verbreekt weer snel een ander heeft. Ook ik dacht dat mijn ex dat niet zou doen, maar helaas.. Vaak is het iemand die ze al langer kennen of iemand die ze veel aandacht geeft. Ze denken blijkbaar dat het gras bij de buren groener is, maar ze vergeten dat daar ook gemaaid moet worden. Ik denk dat ze heel vatbaar zijn voor aandacht, ook zij vinden het blijkbaar niet fijn om alleen te zijn. Ik kan me toch niet aan de indruk onttrekken dat dit vroeg of laat toch mis gaat, ook zij moeten toch rouwen en ze zijn ons heus nog niet vergeten. Dan hebben ze weer iemand gekwetst, ditmaal de reboundgirl/boy. Het zou ook best goed kunnen gaan, maar dat kost volgens mij veel inzet van allebei. De ex sluimert volgens mij toch nog op de achtergrond, zeker als het even niet lekker gaat en de verliefdheid wegebt. de toekomst zal het leren. Ik wens je heel veel sterkte en ik geef je 1 goede raad, neem afstand. Maak jezelf niet gek door in zijn buurt te blijven hangen. Daarmee rek je je verdriet onnodig. Laat hem maar bewijzen dat het leven zonder jou leuker is. Probeer zelf weer een heel en gelukkig mens te worden. Geef het alle tijd, jij bent nu het belangrijkste. Probeer goed voor jezelf te zorgen en, hoe moeilijk ook, vertrouwen te hebben in het feit dat het ooit overgaat. Liefs Pluk