Ik heb vandaag de uitslag gekregen van de dokter, en ik ben gelukkig niet zwanger. Wel is dus zeker dat het een miskraam is geweest...
Vol interesse belde mijn ex op vlak nadat ik de uitslag heb gehad. Hij was ineens heel lief en bezorgd, hij bleef er maar op aandringen dat ik hem zou bellen of mailen als ik ergens mee zat.
Hij leek veel gevoeliger dan alle andere keren dan ik hem gesproken had. Ik zou (bijna) gaan denken dat hij me aan het missen is.
Vind dit zo moeilijk, ik wil weten wat hij echt wil, want hier wordt ik gek van. Ik leef ondertussen verder en zit niet meer zo bij de pakken neer, maar ik zou hem toch nog steeds dolgraag terug willen en dit geeft me dan net weer wat hoop. Ik weet niet wat ik moet doen om erachter te komen of die hoop terecht is, als ik hem mail voel ik me opdringerig en daarbij, hij gaat het toch niet toegeven.
Ik ben zo bang dat hij over een poosje spijt krijgt en ik dan alweer verder ben met m'n leven, misschien heb ik dan wel iemand anders ontmoet. Dat zou de situatie alleen nog maar ondraaglijker en moeilijker maken. Daarom wil ik nu ook zo graag weten wat hij wil, misschien durft hij het wel niet te zeggen ofzo....misschien is hij bang voor reacties van familie en van z'n vriendin...
Ik zal me wel weer dingen in m'n hoofd halen, maar hij is ook tegenstrijdig bezig de laatste tijd dat ik er niks meer van snap....
Liefs, Fleur
Hey Fleur,Fijn dat je niet
Hey Fleur,
Fijn dat je niet zwanger bent.. jammer van de miskraam maarja in dit geval kwam het wel "goed" uit.
Ff wat vraagjes:
Ben het helemaal met Woeter
Ben het helemaal met Woeter eens...op het moment dat jij iemand anders hebt ontmoet en je ex komt weer, dan zul jij zoiets hebben: 'lekker laat' en ga je vrolijk verder. BEHALVE als je nog steeds meer van je vriend houdt...maar ook dan is de keuze makkelijk gemaakt, toch?
Lieve Fleur, Misschien een
Lieve Fleur,
Misschien een opluchting, maar toch wel een hele emotie... je bent dus wel zwanger geweest... Klinkt gek, maar dit moet je wel verwerken, dit is een verlies, hoe je het ook bekijkt, vader of geen vader erbij.
Wat ik al dacht, dit raakte hem dus wel, hij heeft zich in dat telefoontje wat harder voorgedaan omdat hij zich voor het blok gezet voelde, maar is later na gaan denken. Het is niet niks, dat de vrouw waarmee je nog niet zo lang geleden omging, een kind van jou verwacht, of verwachtte. Dat maakt hem emotioneel. En ja, je hebt hem immers zelf verweten dat hij geen belangstelling toonde? Wat hij nu doet, is gevoel tonen, dat hij dus wel heeft. Jammer genoeg zegt het niet dat hij je terugwil, denk ik, maar het zijn emoties om wat er gebeurd is.
Je wilde dat hij belangstellend was, nu hij het doet, denk je dat hij misschien wel weer wat met je wil.
Ik denk dat hij dat dan vroeg of laat wel zal laten merken en zich dan heus niet door iets als "anderen" laat weerhouden. Ga niet voor hem denken... Of je nu wel of niet iets doet, als hij je echt terug wil, onderneemt hij wel wat. Hij weet wel hoe het moet, hoor, hij heeft jou immers ook ooit gekregen en nu die nieuwe vriendin ook.
Sterkte met alles!
Liefs,
Geraldine.
Bedankt voor jullie
Bedankt voor jullie reacties, en ja Woeter en Delfi, ergens hebben jullie wel gelijk.
@Woeter:
1 Ja, ik besef hoe ongeinteresseerd hij was, maar dat kan door van alles komen, zelf zegt hij dat hij overdonderd was, het is ook niet niks wat je te horen krijgt.
2 Ik wil hem ook alleen terug als ik geen tweede keus ben. Hij is al eerder in een relatie gevlucht waarna hij toegegeven heeft een gat te willen dichten, dat kan nu weer zo zijn, maar als dit echte liefde is wil ik hem niet meer.
3 En het punt is niet dat ik bang ben voor het feit dat ik iemand anders ontmoet, maar het zou zonde zijn, op dat moment bepaald niet leuk voor hem (en ik kan het weten) en als ik het van tevoren zou weten zou ik erop wachten. Dat houdt dus niet in dat ik er nu op ga wachten, want waarschijnlijk blijft hij gewoon bij haar.
4 En ja ik kan wel iemand ontmoeten, sterker nog, is al gebeurd een poosje geleden, ik heb die jongen toen pij moeten doen omdat ik er nog niet aan toe was.
Het punt is niet dat ik niet kan leven zonder hem, maar gewoon dat het leven met hem toch een stuk aangenamer is. Ik kan me er niet zo makkelijk bij neerleggen omdat ik hem ken, ik weet hoe hij is en ik weet ook dat hij dit zo makkelijk niet uit z'n hoofd zet als hij voordoet. Dat hoeft niet in te houden dat hij me terug wil...zeker niet. Ik denk dat het beter is als ik me bij de situatie neerleg en kijk wat er verder nog van zijn kant komt. Is dat niks dan zij het zo.
Liefs, Fleur
Io soffrire un po`ma almeno io vivo