Hoi,

Ik ben een meisje van 29 en heb het zeer moeilijk om mijn ex los te laten, om maar niet te zeggen dat ik het gewoon helemaal niet kan. Ik zal proberen hieronder de situatie een beetje uit te leggen, maar ik vind het zelf zeer ingewikkeld en frustrerend.

10 jaar geleden raakte ik online aan de praat met een jongen in mijn regio. Het klikte goed dus besloten we om eens af te spreken. Hij was echter een zeer sociale en vlotte jongen, en ik was een introvert en vrij verlegen meisje, dus na een paar keer afspreken vond ik dat het toch allemaal een beetje snel ging en ben ik geminderd met afspreken met hem. Iets later is een vriendin van mij samen met hem gegaan en ik had hier ook geen problemen mee aangezien ikzelf besloten had van minder met hem af te spreken. Iets later heb ik dan ook zelf iemand leren kennen en daar ben ik bijna 3 jaar bij geweest. Hij was ook nog altijd samen met mijn vriendin dus we praten en zagen elkaar wel nog regelmatig. Na 2 jaar begon het slechter te gaan in zijn relatie, en mijn relatie was van in het begin al niet echt ideaal. Hij is mij dan beginnen sturen terug online zonder dat zijn vriendin dit wist, vooral om te praten over de problemen in zijn relatie. Op een dag werd het hem te veel en heeft hij een punt achter zijn relatie gezet, en heeft mij dan gevraagd om samen iets te gaan drinken want dat hij mij niet kwijt wou als vriendin. Hij was in de tussentijd ook veel beginnen betekenen voor mij en wou hem ook niet verliezen, dus zo zijn we dan beginnen afspreken met elkaar. Uiteindelijk is het dan ook gedaan geraakt met mijn vriend en werden onze gevoelens voor elkaar steeds sterker en sterker. Ik heb hier zeer lang zeer hard tegen gevochten, omdat hij de ex was van mijn vriendin, maar na 8maand lukte dit niet meer en hebben we besloten van toch een relatie te beginnen met elkaar.

Een heel nieuwe wereld ging open voor mij, ik was nog nooit op die manier echt verliefd geworden op iemand, en niemand had ook nog nooit zoveel op zo een manier van mij gehouden. Ik ben dan vrij snel bij hem ingetrokken (hij woont wel nog steeds bij zijn ouders) en in het begin ging dit allemaal zeer goed.
Maar na een tijd begon ik mij te vervelen, altijd op een kamer zitten tussen 4 muren, en ben ik beginnen drinken. In het begin zorgde dit nog niet echt voor problemen, maar op het einde dronk ik echt veel te veel, en dit had ook een zeer sterke invloed op mijn humeur en karakter. Ik werd voor het minste lastig, kon niets meer verdragen, had op alles commentaar en was zeer veeleisend geworden. Hij heeft mij in het begin geprobeerd te helpen, maar aangezien ik toch niet luisterde is hij hier maar mee gestopt. Maar hij heeft wel al die jaren mijn gedoe verdraagd en bleef van mij houden.
Tot de dag dat het voor hem te veel werd en geen leven meer was, dan heeft hij er een punt achter gezet, en gezegd dat ik nu aan mijzelf moest werken en zorgen dat ik beter werd, dat ik terug de persoon werd waar hij op verliefd was geworden. Ik had op die moment zelf niet door hoe erg het met mij was gesteld en had niet door hoe moeilijk het voor hem soms moest zijn om met mij te leven.

Het is nu ondertussen bijna 1 jaar en 8 maanden gedaan tussen ons, maar we hebben nog altijd contact, hij komt nog elke week langs en er gebeuren nog altijd dingen. Ik merk dat hij nog heel veel om mij geeft, en de laatste tijd zegt hij ook dingen waardoor ik weet dat hij de kans dat het nog goed kan komen tussen ons nog altijd open laat. Maar op andere momenten lijkt het alsof het hem allemaal niets meer interesseert.
Ik heb gewerkt aan de dingen die ik fout deed, en ben zeer hard veranderd, maar ik heb het gevoel dat het nooit goed genoeg meer zal zijn en er altijd wel iets zal zijn. Als ik er probeer over te praten, word hij ofwel lastig ofwel zegt hij dat ik geduld moet hebben en we alletwee nog dingen hebben waar we aan moeten werken.

Maar heel deze situatie maakt mij zo onzeker, en het feit dat het zo lang duurt helpt hier niet aan. Hij wil mij niet loslaten, maar ook niet met mij leven, of zo komt het voor mij toch over. En ik weet dat ik sterk zou moeten zijn en hem zou moeten loslaten, maar hoe kan ik dit als ik nog zoveel voor hem voel,