Vorige week maandag heb ik het laatst mijn verhaal gepost, sinds dinsdag zijn er echter nieuwe ontwikkelingen. Op zich zijn het heel positieve ontwikkelingen, maar ik moet nog wel heel voorzichtig zijn. Positief nieuws wil ik jullie echter niet onthouden, ook al loopt het toch nog anders af.

Omdat ik mezelf had voorgenomen geen contact meer met haar te zoeken op eigen initiatief, was het al even geleden dat ik haar nog had kunnen spreken. Tot dinsdagavond dus, toen ze me belde. Ze klonk heel overstuur en bij het horen van haar stem smolt ik al weer meteen weg. Ik stelde haar dan ook voor dat ik even zou binnenspringen.

Bij haar aangekomen zag ik ook dat ze diep in de put zat. We hebben enorm goed met elkaar kunnen praten over onze situatie. Ze zegt dat ze begint te beseffen wat ze me heeft aangedaan en dat het haar zo spijt, dat ze me terug wil en dat ze er 200% voor wil gaan. Zoals je weet, is/was (ik weet het nog niet zeker) zij verliefd op een ander sinds een grote 2 maanden. Nu lijkt ze in te zien wat onze relatie waard was en dat het gras niet altijd groener is aan de overkant. Misschien wel anders, maar niet altijd groener. Ze vindt dat ze voor de verkeerde zaken verliefd is geworden op de andere en dat ze me enorm mist, dat we meer gelijkenissen hebben dan ze dacht en dat ik meer om haar geef dan ze ooit had kunnen denken.

Ze vraagt me dan ook of ik haar dit ooit kan vergeven. 9 jaar is niet niks, mijn hoofd tilt nog altijd als ik aan haar denk en ondanks alles is het contact en vertrouwen toch nog positief. Ik wil haar dit dan ook vergeven (ik zeg niet vergeten), ik wil haar alleen terug en met een propere lei met haar starten. Uiteraard zal ze mijn vertrouwen beetje bij beetje moeten terugwinnen, ik zal heel achterdochtig en paranoia zijn in het begin, maar ik zie de toekomst terug rooskleurig in. Ik heb haar wel heel duidelijk gemaakt dat ik het echt onaanvaardbaar vind wat er gebeurd is en dat er geen excuses bestaan voor de manier waarop alles gelopen is. Een 2de keer zal ik niet meer aankunnen en dan zweer ik je dat ik haar geen enkele blik meer zal gunnen. Maar ze was zo open en had zoveel spijt, ik wil ons echt een 2de kans gunnen. Iedereen verdient dit, iedereen maakt fouten.

Sinds dinsdag heb ik dus elke avond terug met haar doorgebracht. Mijn week kon echt niet meer stuk, het doet deugd om opnieuw het zonlicht te zien schijnen. Zondag is ze naar China vertrokken voor een grote week. We zouden deze week aanwenden om verder over onze situatie na te denken en een beslissing te nemen of we met elkaar verdergaan of niet. Ik heb mijn beslissing denk ik al genomen ... als ze meent wat ze zegt, komen we terug samen ...

Ik zit nu al sinds gisteren als een dolle puber te wachten op haar terugkomst, raar, maar ik voel me echt weer zo verliefd als in het begin van onze relatie. Naargelang een relatie vordert, dimt het vuur in bepaalde mate, maar bij mij is het nu sterker dan ooit!

Ik weet dat ik heel voorzichtig moet zijn en dat ik bij een 2de teleurstelling dieper dan ooit in de put zal kruipen, maar ik voel me er momenteel goed bij en lijk bereid om dat risico te nemen. Wat vinden jullie hiervan? Ik zal de vorderingen in ieder geval blijven posten, het doet mij goed om me hier te uiten en de verdere ontwikkelingen kunnen misschien anderen helpen.