Ik heb een beetje zelfmedelijden vandaag...
Voel me zielig en alleen. Vind mn leventje maar saai op t moment...
Hoewel ik genoeg dingen heb om me mee bezig te houden... maar das de materiele kant... heel leuk en spannend allemaal...
maar ik zou het zo graag met hem willen delen...
en nu heb ik al bijna een week helemaal niks van hem gehoord...
ik doe m'n best om hem niet te smsen, mailen of bellen... hoelang ik t vol blijf houden weet ik niet...
Ik wilde wachten tot ik op zijn initiatief weer wat zou horen, maar t lijkt erop dat ik daar nog lang op kan wachten :s
a.s. Zaterdag naar een verjaardag waar hij (en z'n nieuwe vriendin) ook zijn uitgenodigd... Zag er best wel tegen op, maar heb net gehoord dat hij er waarschijnlijk niet zal zijn, en dat vind ik denk ik nog erger
Had gehoopt dat ik dan meer duidelijkheid zou krijgen... of er nog hoop is, of dat ik juist met eigen ogen kon zien dat ie gelukkig met haar is :s
Dat laatste is niet leuk, maar misschien kan ik het dan wel beter accepteren... Ik kan er gewoon niet bij dat ie zo gelukkig is met een meisje van 10 jaar jonger...