Hallo allemaal,

Ik ben hier nieuw, ik vind het erg fijn om verhalen van andere mensen met liefdesverdriet te lezen, veel herkenning. Graag zou ik hier ook mijn verhaal kwijt willen...

Zoals de titel zegt: het is sinds 26 april uit met mn ex, nu dus bijna 3 maanden. Ik heb het er nog steeds heel erg moeilijk mee. Ik voel me eenzaam, rot en niet veel waard. Ik KAN hem gewoon niet vergeten en niet loslaten. Ik mis hem nog veel te erg...wat was ik gelukkig met hem!

We hadden maar 8 maanden, ik verklaar mezelf ook voor gek dat ik me nog zo rot voel! Soms is het net alsof het net uit is, omdat ik me zo slecht voel en omdat het lijkt alsof het pas is geleden.

Het was een supertijd met elkaar. We hadden lol, konden goed praten, waren lief, deden leuke dingen, hadden geweldige seks, enz, enz. Maar ik was zo bang om hem kwijt te raken. Ik werd te afhankelijk van hem...en ging hem een beetje claimen. Als hij een keer niet wilde afspreken, werd ik boos of chagrijnig. Ook deed ik vaak heel koppig en lullig tegen hem (dan zat er iets kleins mij dwars ofzo), alleen maar om aandacht te trekken, om juist te horen hoe leuk enzo hij mij vond. Maar dat zei hij juist ook heel vaak, hoeveel hij van me hield, hoe belangrijk ik voor hem was, hoe leuk hij me vond, enz. Ik wilde echt veranderen, maar het lukte me gewoon niet. Hij heeft me wat kansen gegeven, maar het lukte me niet...Toen heeft hij het dus uitgemaakt. Maar hij zei ook dat het ook aan hem lag, want hij wilde gewoon vrijheid en was nog niet toe aan een relatie. Ik denk dat dat ook wel een beetje zo is. Ook spelen zijn ouders een grote rol. Die vonden mij niet goed genoeg voor hem en hij luisterde altijd veel naar zn ouders, alles wat hun vonden, vond hij ook...

Nadat het uit is heeft hij me 1,5 maand nog heel veel hoop gegeven. Hij had het er ook erg moeilijk mee. Hij zei dat we toch bij elkaar hoorden, dus dat we wel weer bij elkaar kwamen. Dat hij dacht dat het wel goed kwam...We hebben daarna wel eens afgesproken en een keer zijn we elkaar tegengekomen. Elke keer als hij me zag moest hij huilen. Ook heeft hij in die tijd wel eens heel lullig gedaan, dat ik eens moest oprotten enzo. Het lulligst was twee weken geleden. Hij zei dat hij me stom vond en de laatste keren alleen maar voor de seks had afgesproken. En als hij nu zou wille afspreken, zou hij dat alleen maar voor de seks doen. Hij vond het verder niet leuk of fijn om me te zien, hij wilde nooit meer contact. Ik was hierna echt heel erg overstuur.

Afgelopen zaterdag kwam ik hem weer tegen (na 2 weken)...Ik wilde hem negeren, maar ik kon eht niet. Hij zei dat het niet waar was wat hij had gezegd en hij vond dat hij zich niet normaal had gedaan. Als ik hem zie, ben ik zo gewend om hem een kus te geven of aan m te zitten ofzo. Ik zei, met mn domme kop, dat ik hem miste...En dat ik het niet leuk vond, om hoe hij deed, een beetje afstandelijk. Toen zei hij dat hij me niet ging kussen en toen liep hij opeens hard weg. Iets later ging ik hem achterna, bleek dat hij gehuild had op de wc...Hij zei dat hij het gewoon al heel moeilijk vond om me te zien. Maar hij wilde weer geen contact meer, want dat was gewoon ff niet goed. Hij heeft sinds dat het uit is met 3 meisjes gezoend en ik word er misselijk van als ik eraan denk, en ook zo'n meisje zat de hele tijd om zn nek te hangen zaterdag, kan ik echt niet tegen. Hij zei dat hij het ook moeilijk vond om mij te zien met andere jongens.

Nu kom ik er net achter dat hij me geblokt heeft op msn. Door zo'n klein dingetje raak ik al helemaal overstuur. Ik wil hem bellen, mailen, smsen, vragn waarom hij me geblokt heeft en of hij dan echt nooit meer contact met me wil. Ik heb het niet gedaan maar ik word er gewoon gek van in mn hoofd.

Elke dag spookt hij door mn hoofd, alle mooie momenten, zelfs de ruzies mis ik, ik droom elke nacht over hem waardoor ik met een rotgevoel wakker word. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen...Ik mis hem zo erg!!! En hij is gewoon duidelijk dat hij niks meer met me wil en geen contact meer wil...Maar pff ik heb het zo moeilijk. Ik huil heel vaak nog. Maar ik ken hem ook, en ik was ook heel belangrijk voor hem en ik weet gewoon dat hij het ook wel fijn vind om me te zien (toen hij me zaterdag zag keek hij zo blij!) maar zn verstand zegt dat hij me niet moet zien...(dit denk ik). Hij is verder ook best onzeker en hij zei dat hij alleen bij mij zichzelf kon zijn...

Iemand advies, herkenning...Ik vind het al fijn dat ik het hier kwijt kan!

Liefs mij