Damn, well done . Dit moet serieus opluchten en had je waarschijnlijk ook voor jezelf even nodig zoals je zelf ook aangeeft... Laat haar maar eens in haar vet gaarstoven ipv dat zij jou weer muizenissen bezorgt...

Groetjes Bert.

Unremedied, wat je stelt is een zeer terechte vraag en heb er uiteraard veel over nagedacht en het was een keuze die ik wel MOEST maken

Jij hebt mn blogs gelezen en je weet dat mn ex mij begin mei 2005 had verlaten voor een ander na 6 jaar lief en leed.1,5 maand heb ik achter haar aan gehold (wist het in 1e instantie niet) en elke dag bestookt met smsjes en mails tot ze een ander nr en mailadres nam. Daarna noodgedwongen het contact verbroken (zij was ook +/- 80 km ver weg naar haar ouders verhuisd). Ik was echt kapot, helemaal de weg kwijt. Je hebt waarschijnlijk ook in mn blogs gelezen dat ze 8 maanden na mij verlaten te hebben weer opeens contact opnam (in januari) door te bellen.Sindsdien sudderde het wat aan met af en toe gebel (van haar kant, want ik had haar nr niet). In mei kreeg ik haar 06-nr. Daarna af en toe gesmst. Ik merkte op het laatst dat ik degene was die steeds initiatief moest nemen door als eerste steeds af en toe een sms te sturen na het krijgen van dat nr. Tot eind juli , ze ging met een vriendin op vakantie en was 28 juli terug, ik had haar 1 augustus een sms gestuurd van (hoe was je vakantie) en kreeg geen antwoord. Twee dagen later weer een sms en weer geen antwoord, toen dacht ik voor het eerst pas: BEKIJK HET!!!

Opeens gister ging de telefoon?...

Maar beste Unremedied, ik heb het gevoel dat ze me aan het lijntje probeert te houden...ik heb het gevoel dat ik een soort van achterdeurtje voor haar ben. Dat gevoel had ik. Ik heb ook Willem gebeld (je kent hem wel), hij zei 'als ik jou was zou ik dit afsluiten en verder leven, want ze doet je alleen maar pijn. Er zijn lievere en betere vrouwen voor jou op de wereld'. Nadat ik had verteld dat ik alle contact had verbroken vond Willem het een goede actie, want dat zou haar alleen maar nieuwsgierig naar mij maken, want ik was opeens 'onbereikbaar', nu zou ze 2 dingen kunnen doen: 1 denken van 'ach laat hem toch' of 2: 'nieuwsgierig naar me worden'met alle gevolgen van dien... Ik zelf denk 1. Mocht ze me ooit terugwillen, ze heeft me al teveel pijn gedaan en ik hoef niet iemand meer die verliefd is geworden op een ander tijdens onze relatie. Als ik van iemand hou dan is het tot mijn laatste zucht en koester ik dat, bij haar is dat niet zo en ik zal haar ook het genot van een achterdeurtje niet gunnen, die is keihard dichtgegooid gister.

Hoe kan iemand, die zegt zoveel van je te houden en je zoveel hoop geeft, je zoveel pijn doen? Ik zou dat nooit kunnen...