Hoe moet ik in godsnaam mijn hele verhaal gaan neerschrijven. Op m'n 18de de jongen van mijn dromen tegengekomen, na 2,5 jaar gaan samenwonen, na nog eens 3 jaar een appartement gekocht. helemaal ingericht en na 9 jaar samenzijn eindelijk ingetrokken.
Nu kon het leven eindelijk beginnen, genieten, samen genieten. na een maand was ik zwanger, zijn droom en ook mijn droom om samen een kindje te krijgen. We genoten van het leven, op stap gaan, uit eten, kortom alles. Tot ik 6 maanden zwanger was.

Hij reageerde niet als ik hem vroeg om mijn buik aan te raken, hij wilde niet meer vrijen en als we van de genecoloog kwamen was er geen enkele reactie. Knuffelen of kussen, lief zijn voor mekaar kwam maar van 1 kant, de mijne. In februari had ik er genoeg van en na veel vijven en zessen kwam het er eindelijk uit. Zijn gevoelens voor mij waren minder als eerst, hij zag mij nog graag maar niet zoals vroeger. Toen we in ons appartement getrokken zijn heeft hij gekust met een meisje en is er verliefd op geworden.
Ik was in alle staten! Zwanger en bedrogen! Maar de dagen gingen voorbij en we praten er veel over en ik deed er alles aan om de liefde weer te doen terugkeren. Onze prachtige dochter werd geboren. Hij heeft me tijdens de bevalling bijgestaan alsof er niks aan de hand was tot onze dochter ter wereld kwam. Nog vol emoties van het puffen en afzien zei ik " ik ben zo gelukkig, ik hou van jou!" het enige wat hij kon zeggen was "dat weet ik".

Na mijn bevalling zijn er enkele rare dingen gebeurd. Hij ging naar de voetbal, maar terwijl hij daar was kwam ik een sportvriend van hem tegen en die zei dat het helemaal geen voetbal was. Als een gek naar huis en vragen natuurlijk hoe de match geweest was. Goed zei hij tot ik hem confronteerde met het verhaal dat er helemaal geen voetbalmatch was! Ne hoop geroep en getier tot het eruit kwam dat hij was gaan wandelen omdat hij tijd voor zichzelf nodig had. Ik heb hem toen duidelijk gemaakt dat ik alleen maar wilde dat hij eerlijk was!!!! Hij beloofde van dat te gaan doen. Er zijn nog enkele gelegenheden geweest dat ik zijn gsm wilde controleren maar dat hij berichten gewist had enz.

Tot 3 weken geleden.
Onze dochter is een wolk van een meid! Ze is nu bijna 4 maanden. Geen huilbuien, ziektes of nachtelijke ongemakken. Ze slaapt, eet en groeit als kool. Daar zijn er dus geen problemen.
Hij vertrekt maandag naar amerika voor de trouw van zijn broer. Zaterdag niks aan de hand, alleen moest hij s'avonds gaan overwerken. Zondag, niks aan de hand hij moest alleen weer s'avonds gaan overwerken. Maandag vroeg in de ochtend, een kus op de mond een knuffel en weg was hij naar de luchthaven. Ik vond dit zeer vreemd en voelde dat er iets niet klopte. Ik heb zijne baas opgebeld en wat bleek? Zaterdag niet overgewerkt en zondag ook niet!!! Een hele heibel via de telefoon!!! Hij smeekte en smeekte en vertelde dat alles in orde ging komen en dat hij van mij hield.

2 weken ben ik alleen geweest met onze dochter. Hij belde regelmatig en stuurde 2 mails. Telkens sloot hij af met "ik zie je graag en ik mis jullie alle twee xxx".

Hij komt terug. Geen probleem. Vrijdag winkelen en nieuwe kleren kopen, zaterdag een trouwfeest hier in Belgie voor zijn broer. Alles was goed, hij danst zelfs met mij!!! Dat heeft hij nooit gedaan! Tot 2 uur s'nachts, ik onderschep zijn gsm en zie een berichtje waar in staat 'waarom doe je geen moeite om mij te zien?xxx". ik had wat gedronken en ben naar huis gelopen als een gek! Hij is mij samen met zijn broer achterna gekomen en er is geroepen en getierd!!! Uiteindelijk wanneer iedereen gekalmeerd is zegt hij dat hij het echt niet meer ziet zitten en echt niet meer van mij houdt.
Alles had ik al geprobeerd buiten 1 ding. Ik ben die zondag vertrokken naar zee. Hij zorgde voor de kleine en het huishouden. Op woensdag ben ik teruggekomen. Ik kon mijn dochtertje niet missen en hij had mij aan de telefoon gezegd dat zijn gevoelens niet veranderd waren.
Ik kwam thuis en hij had al zijn spullen al in de auto gezet, kleren, bankafschriften, papieren, alles...!

Nu is dat al 5 dagen geleden en op die 5 dagen is er mij al veel duidelijk geworden. Ik heb op de computer een email adres van hem gevonden en ik heb zijn paswoord gekraakt. Toen is de hele puzzel in mekaar gevallen. Dat meisje dat hij 12 maanden geleden gekust heeft speelt een hele grote rol in mijn verhaal. Tijdens zijn verblijf in amerika heeft hij er wel 12 mails naar gestuurd. Woorden als "ik hou van jou, met jouw wil ik een mooie toekomst maken, samen met mijn dochtertje, jij bent de vrouw van mijn leven, zij doet niks anders als manipuleren, ik wil met je vrijen, je flappie..." staan allemaal in die mails. Ik heb hem hiermee geconfronteerd. Hij is altijd blijven volhouden dat er niemand anders was en nu dit!!!

Hij weet het niet meer. Ik heb hem gevraagd om te kiezen, een leven met mij of zonder mij. Huwelijksterapie, op vakantie gaan met z'n tweeen, alles wil ik eraan doen!!! Hij weet het niet! Hij weet niet hoe hij met zijn gevoelens van verliefdheid om moet gaan. hij weet dat hij geen toekomst heeft met dit hele jonge meisje dat nog leeft van gsm's en op stap gaan, maar hij weet niet of hij nog een kans ziet in onze relatie. Hij zegt dat hij alleen maar die avond vorig jaar met haar gekust heeft en dat er verder niks gebeurd is, hij is alleen dolverliefd.

10 jaar heb ik een mooi leven gehad, geen zorgen, geen problemen en nu alles rond is dit! Appartement moet verkocht worden, co ouderschap, allimentatie,... en god weet wat nog allemaal! Maar hij weet nog niet of hij de kans nog wil grijpen om de gevoelens voor mij terug te laten komen.

Volgende week laat hij mij dat wel weten. Ondertussen woont hij terug bij mama, eten wordt gemaakt, afwas wordt gedaan, was wordt gestreken en ik zit hier... Onze dochter is een wolk van een baby maar ik zit met onrustige gevoelens en onwetendheid; ik heb hem altijd kunnen inschatten maar met wat er de laatste dagen gebeurd weet ik echt geen raad! Soms heb ik het gevoel van ik zeg dat hij moet oprotten en de scheiding laten inzetten maar daarnaast wil ik dat niet omdat er misschien nog een kleine kans bestaat dat hij het wel nog wil!

Ik weet het echt niet hoe het nu verder moet... Hoe kan iemand nu zijn kind in de steek laten, 10 jaar weggooien en dat alleen voor een verliefdheid?

Zal ik nog ooit gelukkig worden? Ik ben 28 jaar, mama, een goede job maar een onzeker leven... Daar droomde je niet van als je 18 jaar was en de jongen van je dromen tegenkwam.