Vandaag is hij mijn kleine meid komen halen, god wat mis ik haar! Als ik in mijn bed lig hoor ik haar normaal bewegen en kreunen in de andere kamer en nu is het ongelofelijk stil, doodstil. God wat mis ik haar! Maar hij zal wel goed voor haar zorgen. Morgen brengt hij haar rond 2 uur terug omdat ik met haar naar het ziekenhuis moet. Ze heeft een ruis op haar hartje en dat moet onderzocht worden. Normaal is dat wel, dokter zegt dat dat er nog uit groeit maar neem het zekere voor het onzekere vertelde hij.

Hoe moet ik in godsnaam mijn hele verhaal gaan neerschrijven. Op m'n 18de de jongen van mijn dromen tegengekomen, na 2,5 jaar gaan samenwonen, na nog eens 3 jaar een appartement gekocht. helemaal ingericht en na 9 jaar samenzijn eindelijk ingetrokken.
Nu kon het leven eindelijk beginnen, genieten, samen genieten. na een maand was ik zwanger, zijn droom en ook mijn droom om samen een kindje te krijgen. We genoten van het leven, op stap gaan, uit eten, kortom alles. Tot ik 6 maanden zwanger was.