My Mind

afbeelding van MissMousse

Elke nacht droom ik van hem...waarom toch? Nu ja, het antwoord is simpel, omdat hij de ganse dag in mijn hoofd zit natuurlijk. Maar het zijn altijd zo mooie dromen, wij samen, toffe dingen aan het doen...

Deze nacht waren we samen in Six Flags, vraag me niet waarom, zijn we nooit geweest. Maar het was zo tastbaar en echt, of ik hem kon aanraken als ik wou. En dan word ik wakker...de ontnuchtering!

Waarom doet m'n eigen geest me dit aan? Of ik me zo al niet ellendig genoeg voel, ga ik er zelf nog een schepje bovenop doen! Onbewust weliswaar...

My mind is playing tricks on me!

afbeelding van panic

Lieve MissMouse. Ik heb ook

Lieve MissMouse. Ik heb ook jouw verhaal heel goed gelezen. In het begin staat er ergens dat als hij had aangegeven meer passie nodig te hebben, dat jij meer trukjes uit de kast had gehaald. Maar in jouw reactie op mij geef je ook aan dat jij bang bent de persoon die je liefhebt kwijt te raken. Toen mijn ex mij vertelde dat we het iets rustiger aan moesten doen, toen had ik dat natuurlijk meteen moeten doen. Maar bij iemand met verlatingsangst werkt zo'n opmerking als een trigger: Hij vindt mij niet goed genoeg!! Dus als hij er iets van gezegd had, had dat bij jou echt geholpen?
Ik begrijp dat jullie heel heftig contact hadden, elkaar heel veel zagen. Ik weet niet of dit t?ɬ© was. Ik ken situaties waarin dit heel goed werkte, ook waarin dit niet werkte. Maar er zijn ook relaties waarin rustig aan doen niet werkt. Dus er is geen goede of verkeerde manier.
Wel is het zo dat je in het begin nog in een opbouwende fase zit. Je leert elkaar kennen, en hoe gek je ook op elkaar bent, dat is wankel. Ik snapte ook niet dat mijn ex door een slechtere periode minder om mij kon gaan geven. Maar hij legde uit dat we nog in een opbouwende fase zaten. En dan is het niet nog heel kwetsbaar allemaal.
De liefde zal niet zomaar ineens zijn overgegaan bij je ex. Om bepaalde redenen is dat gaan afnemen.
Kwel jezelf niet teveel met gedachten als "wat nou als". Ik moet er zelf wel om glimlachen als ik dit nu opschrijf. Want wat roep ik zelf nou steeds: Ik wilde dat ik eerder had geweten hoe diep mijn angsten zijn....
Deze site helpt me wat dat betreft al: verhalen delen, en daarnaast mezelf confronteren.
Wat betreft je droom: ik heb vannacht ook een heerlijke nacht beleefd, maar dan helaas alleen in mijn dromen....

afbeelding van pijndieblijft

Als nou, inderdaad

Oh wat herkenbaar, ook ik had graag van te voren geweten dat mijn ex twijfels had en niet op het moment hij er al een half jaar over nagedacht had en al stappen verder in de verwerking zat.
Het voelt zo shit omdat ik me daardoor minderwaardig voel, waarom er niet voor vechten. Maar alleen aangeven dat je er mee wilt stoppen, klaar.
Maar nu ben ik er dus achter toen hij zei: ik kan je niet gelukkig maken, ik moest horen 'jij kan mij niet gelukkig maken'. Want hij kon mij wel gelukkig maken, als hij zijn best er maar voor wilde doen. Maar hij wilde geen energie in mij steken, hij nam alleen maar.
Oh ik kreeg genoeg hoor, aan materiele aandacht kwam ik niets te kort. Maar dat is en blijft zijn valkuil, hij vult zijn ongenoegens ook met spullen. En ja daar word je dus echt niet gelukkig van.
Ik kan mezelf vullen met chocolade, mezelf kleding, sieraden enz. kado doen maar of dat het gemis
compenseert nee, natuurlijk niet.
Dus inderdaad, als ik nu dit of als ik nu dat had gedaan. Nee, dat werkt niet.
Als je de ware had getroffen, dan kon je gewoon jezelf zijn. Dan was hij of zij tevreden met alleen de aanwezigheid van jou. Op je tenen lopen bij een relatie, dat heeft geen zin. Dat besef ik nu, kan er alleen maar van hebben geleerd. Alleen moet ik het nog accepteren, dat ik weer opnieuw moet beginnen met alles.
Het voelt alsof ik net ben geboren.