Het is ook heel lastig. ALs ik hem zie dan verdrink ik in zijn blik.
Ik blijf dol op hem, ondanks die pijn die hij mij heeft gegeven. Ik weet
dat hij mij zker niet die pijn gunt, maar het kan niet anders.
Het is ook gewoon heel lastig om die dingen te vergeten, maar wat je ook
kan doen is er naar kijken met een glimlach. Denken van: Ja, het was een mooie tijd maar het leven gaat verder. Zo kijk ik er wel eens naar, en dan moet ik er wel om lachen. De dingen die we samen gedaan hebben en hoe we het leventje van veel mensen hebben opgeschud toen we met elkaar kregen. Probeer
optimistisch te blijven, hoe lastig dat ook is.

Liefs,
Dearest...