Ik weet niet of dit echt bij een liefdesverdriet hoort, maar toch wil ik het met jullie delen,,

Ik heb nu zo'n 3,5 maanden contact met een leuke meid. Hierbij wil ik vermelden dat ik lesbisch ben.
We hebben kennisgemaakt op een datingssite en tot nu toe hebben we veel ruzie's gehad om kleine dingen, we hebben toevallig hetzelfde karakters; koppig,eigenwijs,jaloers..Ik denk ook zo dat het komt door de grote cultuurverschillen,,Wij hebben elkaar nog nooit gezien of gesproken en we hebben alleen contact via sms, mail of msn...We hebben heel wat toekomstplannen gemaakt en voel me gelukkig.

Mijn vriendin geeft extra bijlessen aan dr buurmeisje(17) en vertelde mij dat zij ook verliefd is op mn vriendin, dus ik wilde gewoon rustig erover praten. Maar dat gesprek ging mis en dat meisje viel mij letterlijk aan, ik ben niet zo een persoon die niet tegen kan als iemand mij beledigd, na deze gesprek heb ik mn vriendin gesproken en vertelde dat ik rustig moest blijven en dat zij maar een onschuldig verliefd kind was, ik kon er niet tegen en doofde een sigaret op mn hand uit. Ik reageerde vroeger veel op mezelf af, dankzij mn vriendin doe ik dit nooit omdat ik het haar beloofd heb.

Na een week of twee hadden we weer ruzie, dus mn vriendin wilde time-out, maar ik vond dat de time-out nergens op sloeg en helemaal geen contact meer zullen hebben. Maar dan helemaal niet. Nadat ze erachter kwam dat ik rare gedachten had, wilde ze het goedmaken. Maar nu lijkt het dat ik haar bedreigd heb met mijn gedachten en voel me schuldig..

Op een dag werd ik gek door mn schuldgevoelens en wilde geen contact meer met mn vriendin, maar ze zei telkens dat ze van mij houdt,niet meer zonder mij kan..Nu is het goed tussen ons, maar die kleine ruzies zitten mij dwars en vraag me af of dit normaal is?want zij is de eerste persoon die mijn hart heeft gestolen...