Sommige dagen mis ik hem alleen maar en heb ik het gevoel dat ik hem alles zou kunnen vergeven als hij maar voor mijn neus zou staan, maar dagen zoals vandaag dan kan ik alleen maar boos en verdrietig zijn om het feit dat hij het zo heeft aangepakt, door niets met mij te bespreken en mij vervolgens gewoon te laten stikken zonder enige uitleg of troost.

Mijn ex heeft de laatste paar maanden van onze relatie veel twijfels gehad, maar heeft deze nooit met mij gedeeld, zodat we er nooit over hebben kunnen praten of een oplossing hebben kunnen zoeken. De ruzies die voortkwamen uit het feit dat ik vond dat hij niet genoeg zijn best meer voor ons deed zijn uiteindelijk voor ons beide de genadeklap geweest. Pas toen het uit was kwam ik er echter achter hoe het zat en dat hij (weer) niet eerlijk is geweest. Hierdoor kan ik zo moeilijk omgaan met het feit dat hij nu in een klap over mij heen is en er nergens meer over te praten valt. Überhaupt heb ik na de breuk moeten trekken en smeken om een uitleg, want hij liet en laat sinds het uit is nog amper iets van zich horen.

Sinds onze breuk heb ik super veel nagedacht en ben tot het besef gekomen dat ik vanwege sommige eigenschappen of acties van mij ook wel kan begrijpen dat hij er op een gegeven moment genoeg van had, ook al wil ik zeker niet alle schuld op me nemen. Maar ik wil echt graag aan mezelf werken en mezelf verbeteren om hopelijk weer een goede partner (voor hem) te kunnen zijn. Ik heb ook beseft dat ik echt niet zonder hem wil, alleen dat is nu misschien te laat.

Elk minuut dat ik geen contact met hem probeer op te nemen kost mij zo enorm veel moeite, terwijl hij er totaal niet mee bezig lijkt te zijn en het opeens wel prima vindt om mij nog eens in de week even te spreken. Het is gewoon zo onbegrijpelijk hoe hij mij gewoon niet meer lijkt te missen, geen behoefte meer heeft om mij te zien of te spreken, etc. Hij was mijn beste vriend en we spraken elkaar meerdere keren per dag. Ik kan er echt niet bij dat de pijn en het gemis dat ik voel bij hem totaal niet aanwezig is. Alsof we helemaal nooit dezelfde gevoelens hebben gedeeld en samen zijn geweest.

Wie kan hier iets van maken?