Moeilijk

afbeelding van désolation

Dit weekend hoop ik een face tot face gesprek met hem te hebben. Ik weet niet wat voor soort gesprek ik kan verwachten. Net zoiets als afgelopen maandag of net zoiets als zijn houding in de mail die hij stuurde? Ik ben erg gespannen en zie er vreselijk tegen op. Voor een deel heb ik het natuurlijk zelf in de hand. Ik heb hem nu zo'n 2 weken niet gezien en het in die tussentijd is er zoveel gebeurd. Aan de ene kant wil ik hem graag zien omdat ik hem vreselijk mis maar aan de andere kant weet ik dat ik me er niet op moet verheugen want hoe dan ook het zal geen leuk en ontspannen gesprek worden.
Dit is hoogstwaarschijnlijk de laatste keer dat we elkaar zien en ergens zou ik het nog wel even uit willen stellen maar het moet er toch een keer van komen. We zullen ook onze spullen uit moeten wisselen en ja, wat doen we met de onkosten die al voor onze bruiloft gemaakt zijn? Moeilijk moeilijk moeilijk. Gelukkig brengt een vriendin me naar hem toe en komt me ook weer ophalen. Dat maakt het wel iets gemakkelijker maar toch...
Ik zal er doorheen moeten, weet alleen nog niet hoe!

afbeelding van Olaf

Laatste keer

D?ɬ©solation,

Ik zal aan je denken , ik hoop dat het een beetje mee gaat vallen.Niets maar dan ook niets van verwachten, is het beste advies denk ik.Laat je weten hoe het gegaan is?Ik heb maandag mijn "afscheidsavond", ik weet denk ik goed hoe je voelt,ik zit mezelf erop voor te bereiden, hoop dat ik mijzelf een beetje groot kan houden en niet voor de zoveelste keer in tranen uit ga barsten, heeft ze al veel te veel van gezien.Ik wil net als jij haar zo graag zien maar weet dat ik een hele koude, laatste douche ga krijgen.Ik wens je heel veel sterkte!!

Olaf

afbeelding van désolation

Toch was het goed

Hallo Olaf (en alle anderen die dit lezen),

Gisteravond was het zover... het gesprek. Ik zag er vreselijk tegen op. Zenuwen gierden door mijn buik, ik was bang dat ik niet meer wist wat ik moest zeggen, ik was bang dat we ruzie zouden krijgen etc. Van te voren had ik een aantal dingen op papier gezet, wat ik wilde vragen en wat we moesten bespreken. Verder had ik die dag ervoor al zijn spullen verzameld en in zakken gedaan. Toen ik bij hem kwam was hij eerst heel erg koel en afstandelijk. Ik was zijn kamer nog niet binnen of ik moest al vreselijk huilen. Hij wist niet zo goed wat hij er mee aan moest. Toen ik eenmaal een beetje gekalmeerd was hebben we een redelijk goed gesprek gevoerd. Ik heb hem laten vertellen hoe hij alles ervaren heeft en welke strijd hij voor zichzelf gestreden heeft. Verder heb ik veel dingen gevraagd al kon hij ook op veel dingen geen antwoord geven. Het enige wat hij kan zeggen is dat hij vreselijk laf is geweest al die tijd. Daarna hebben we samen mijn spulletjes verzameld. Ik heb echt ontzettend gehuild. Het deed zoveel pijn. Ieder plekje van zijn huis leek ineens zo 'kostbaar'. Op een gegeven moment konden we allebei onze emoties niet houden. Voor mij was het wel goed dat ik zo ook kon zien dat het hem wel degelijk iets doet en dat er ook verdriet om heeft. Ook al geeft hij aan ontzettend opgelucht te zijn.
We moesten ook nog een aantal praktische zaken regelen. Helaas zijn we het hier nog niet over eens. Voorlopig laat ik het maar even zo. Ik wil nu voor alles eerst even rust, voor zover dat mogelijk is. Als ik terug kijk kan ik nu wel zegggen..."en toch was het goed"!
Een vriendin heeft me opgehaald en ik ben bij haar blijven slapen. Ik was echt helemaal leeg en kon gewoonweg niets meer voelen. Maar vanmorgen was ik weer ontzettend vroeg wakker en kwamen alle emoties in hevigheid terug. Ik voel zo ontzettend veel pijn. Echt geamputeerd. Ik weet dat ik nog een hele lange weg te gaan heb...
Olaf, heel veel sterkte vanavond. Misschien ben je al wel geweest. Laat je het me nog even weten?

afbeelding van onzeker meissie

Hallo Desolation

Ik kan mij heel goed voorstellen dat je tegen het gesprek opzag!
Maar ik hoop echt dat jeje nu een beetje opgelucht voelt!
Ik denk toch dat het goed is geweest dat hij ook zijn emoties heeft getoond!
Hij zal er zeker ook verdriet van hebben,zeker weten!
Het is ook niet niets wat jullie meemaken!
Ik hoop dat je een beetje rust krijgt!ik wens je heel veel sterkte toe!Groeten van een onzeker meissie

afbeelding van Olaf

Mijn beurt

Hoi D?ɬ©solation,

Tja mijn beurt inmiddels ook gehad,

Om te voorkomen dat ik bij de laatse keer opnieuw alleen maar kon huilen had ik een paar dagen ervoor nog een laatste email gestuurd om ervoor te zorgen dat er eigenlijk niets meer te vragen of te zeggen overbleef.Ze was bijnaa jarig dus ik had er een combinatie van gemaakt :"Verjaardag-afscheidsfeestje".

Het moest gebeuren,een laatste kado, een laatste kus, een laatste knuffel, een laatste blik in die schitterende ogen, een laatste vraag van haar:"Hoe lang wil je het contact verbreken?" een laatste traan in haar ogen na mijn antwoord(1/2 jaar tot een jaar).Uiteindelijk is het mij gelukt na 45 minuten traanloos te zijn geweest, mij de deur uit te haasten en thuis de hele boel bij elkaar te janken.

Geen weg meer terug(voor haar) nu bij mij nog het besef en de acceptatie.Af en toe realiseer ik me dat het echt niet meer goed komt en vind ik een soort rust, denk ik dat het ergste achter de rug ligt, helaas duren deze momenten nog te kort.Ik kan haar niet uit mijn hoofd krijgen, waarom is ze zo mooi, zo lief, zo vol begrip, nog zo begaan met mijn lot, waarom niet gewoon me een keiharde schop na geven?
Waar haal ik de kracht vandaan om voet bij stuk te houden en echt geen contact meer te zoeken, niet meer te willen weten hoe het met haar gaat en niet meer aan haar te willen laten voelen hoe erg ik haar mis en hoe slecht ik me voel? Waar haal ik de kracht vandaan haar niet op te zoeken en het uit te schreuwen:IK WIL JE TERUG!!!!!

afbeelding van désolation

Begrip

Hallo Olaf,

Wat kan ik anders zeggen dan dat ik je helemaal begrijp. Ik voel precies hetzelfde. Echt heerlijke momenten van rust, vooral als ik zing of praat tegen de God waar ik in geloof (ik ben christen) Ongelooflijk wat een rust en vrede ik dan ervaar!
Maar ik heb ook zeker die momenten dat ik hem voor m'n ogen zie, dan vergeet ik alle omstandigheden ik wil ik ook maar 1 ding: hem terug! Op het moment dat ik dat voel ga ik zingen of bidden. Dat geeft mij rust. Ik weet niet of jij gelovig bent maar je zult vast wel met me delen dat je wel wat rustiger kunt worden door te proberen je aandacht totaal ergens anders op te vestigen! Dat wens ik je ook echt toe: rust en vrede!

D?ɬ©solation