Na bijna 3 maanden dat mijn ex vriend onze relatie beëindigd heeft is er eindelijk wat hoop doorgebroken dat het misschien weer goed komt. Zoals ik in mn vorige blog aangaf heb ik hem op een kordate manier duidelijk gemaakt dat ik hem nooit weer wou zien als het gedoe bleef duren met die andere jongen (al meerdere malen waren er problemen tussen hen en dan belde hij mij dat ie er onder door zat enz... maar een paar dagen nadien vertelde ie weer dat zn gevoelens voor die andere sterk waren en er voor mij geen gevoelens meer waren). Ik voelde me hierbij erg gesterkt door jullie allemaal en heb tegen mn eigen instinct in gehandeld (want ik wilde hem nog altijd niet kwijt) zodat ik niet meer het hondje was dat achter hem aanliep. Nu bleek dat diezelfde dag dat ik gebeld had er ook weer problemen waren met die andere dus moet hij zich erg alleen gevoeld hebben en het gedacht gehad hebben alles te verliezen. Hij heeft me toen gezegd definitief met die jongen te breken en dat bleek nogal wederzijds vermits die andere hem ook nog met allerlei beschuldigingen had overladen blijkbaar. Mijn ex vriend belde dan de dag nadien zelf met de vraag om wat tijd samen door te brengen (ik had mezelf sterk gehouden en niet meer zelf gebeld!); hebben we dan gedaan en hebben heel veel gebabbeld over wat er fout zat in onze relatie; waar we kunnen aan werken en dat het misschien toch allemaal nog goed zou kunnen komen. Hij zei zelfs dat hij een misstap was begaan omdat hij dacht met die andere gelukkiger te kunnen worden en hij besefte toch blijkbaar dat de basis die we op 10 j samen gelegd hebben voor hem toch ook belangrijk is. Ik besef wel dat dit alles nog pril is en allemaal nog wel zou kunnen veranderen afhankelijk van hoe hij zn gevoelens voor die andere kan laten minderen maar toch hoop ik dat het alles nog de goede kant kan op evolueren. Ik ga me verder zeker niet opdringen; de initiatieven moeten nu van zijn zijde komen zodat ik kan zien wanneer hij er weer helemaal zeker van zou zijn. Als we zover geraken ben ik bereid onze relatie een nieuwe kans te geven; ik was er immers zo kapot van dat dit alles verloren zou zijn...