Beste rouwer,
Allereerst welkom op de site, je hebt een relatie van 10 jaar achter de rug, het is niet meer dan logisch dat je veel tijd nodig zult hebben met de verwerking.
Bovendien kwam de relatiebreuk voor jou onverwacht en was dit alles niet jou keuze.
Zo te lezen was je ex vrouw al langer onrustig en was er bij haar al langer onvrede.
Soms wordt er niets gezegd tot het al telaat is, omdat de partner niet wil kwetsen maar ze vergeten dat ze de achterblijver juist enorm kwetsen door inhoudelijk niet veel los te laten. Hierdoor komt de breuk voor de achterblijver als donderslag bij heldere hemel.
De ander is dan in gevoel al veel verder verwijderd van de "nog" lopende relatie als het hoge woord er dan eindelijk uitkomt.
Ze hebben al veel eerder afscheid genomen en blijven daarom ook niet met vragen achter zoals de achterblijver wel doet.
Je verdriet wegstoppen heeft geen zin, daarom is het ook goed dat je op deze site terecht bent gekomen en je wat steun kunt vinden bij lotgenoten.
Het is idd fijn dat je in ieder geval een goede regeling hebt voor jullie kinderen die nog vrij jong zijn, toch blijft het bij deze regeling en wil je ex vrouw niet met je mee naar iets als Artis, waarschijnlijk kom je dan te dichtbij.
Je leest vaker dat de ex partner al snel een andere relatie heeft na een breuk, ook dit valt te verklaren dat men al eerder afscheid genomen heeft van de vorige relatie.
Het kan een vlucht zijn, maar dat is niet zeker. De realiteit is wat overblijft, ze heeft een vriend.
Dat doet je veel pijn en ook dat is begrijpelijk want jij bent nog lang niet klaar met verwerken.
Maar dit heeft echt veel tijd en rust nodig, vaak kun je het niet alleen en kun je desgewenst hier op de site maar zeker ook in je vrienden/familiekring eens kijken of er iemand is, waarmee je een vertrouwensband hebt opgebouwd en waar je je verhaal eens aan kwijt kunt.
Steun van vrienden en familie is hierin onmisbaar.
Ldvd kan heel diep gaan, er komt veel verdriet los, er zijn teleurstellingen (zoals dat je ex een vriend heeft) en zo zijn er ook vragen waarmee je rondloopt.
Misschien is het handig om jezelf voorlopig te beschermen en van je ex vrouw weinig verwachtingen te hebben op het gebied van uitleg en je vraag waarom.
Voor nu zul je alle tijd en energie nodig hebben om je leven weer op de rit te krijgen.
Het belangrijkste is wel, dat jullie altijd de ouders van jullie kinderen zullen blijven en zul je nu ook nodig blijven als vader van je kinderen.
De band die je nu nog met je ex hebt, (kinderen naar bed brengen en af en toe mee eten) is erg belangrijk.
Daarom wil ik je adviseren om nog niet te diep in gesprek te gaan met je ex vrouw.
Dit kun je later altijd nog proberen, een gesprek met haar waarin je haar zegt nog wat vragen te hebben waar je heel graag antwoorden op wilt zodat je verder kunt.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte toe.
Groetjes Layla

Hoi rouwer,

Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, we hebben ook een lange huwelijk achter de rug, heb zelf 4 kids, die voornamelijk bij de ex woont. Ben inmiddels al verder met mijn verwerking, en heb bijna alles achter de rug. Ik begrijp volkomen hoe pijnlijk momenteel voor je is.
Tijd heelt alle wonden, dat is bij mij ook zo geweest. Ik had veel emoties, waarvan ik niet wist dat ik ze had. Ik heb alles geuit, tegenover mijn vrienden en familie, en hier op de site van me afgeschreven. Daarnaast heb ik op een gegeven moment, nadat ik het huis uit moest, en naar een woning moest zoeken, echt opnieuw kunnen beginnen. Alles nieuw, inrichting, meubilair, spulletjes. Is echt verfrissend geweest. En veel afleiding gezocht, en veel doen, te ondernemen. Ga jezelf oppeppen, jezelf goed verzorgen, want jouw eigenwaarde heeft hierdoor een flinke knauw gehad. Laat haar links liggen, de ex deed in het begin ook onverschillig tegenover de kids, omdat ze in de roze wolken zat. Over een tijdje wordt het misschien wel beter. Ik begon aan mezelf te werken, het ging goed met mijn carriere, en langzaam maar zeker begon ik uit de dal te kruipen. Je kunt er niet veel aan doen, je voelt wat je voelt, en probeer het ook niet te onderdrukken. Probeer een uitlaatklep te vinden, te praten, te schrijven, en alleen te zijn, om na te denken. Vermijd die negatieve, ongelukkige gevoelens niet, ze horen erbij. Durf jezelf daarmee te confronteren, durf boos te zijn, woedend, verdrietig. Je bent al een gepasseerd station voor haar, verleden met haar telt niet meer, en omdat ze in haar roze wolk zit zal ze ook geen behoefte hebben om het met jou over jullie relatie te hebben. Laat haar, ze is het niet waard, je doet jezelf dat alleen maar aan, en gun haar jouw lage eigenwaarde niet, word woedend op haar, zo kun je meer van haar losmaken, pep jezelf op, vervang je garderobe, ga sporten, koop die 50 inch tv voor jezelf, straks als je op jezelf woont. En vergeet ook niet, haar familie moet je ook loslaten, en haar vrienden, hoe moeilijk het ook is, waarschijnlijk ben je die al kwijt. Verwen jezelf, zij zal dat zeker niet meer doen. Veel meer kun je niet meer doen, want uiteindelijk moet je door die moeilijke dal. Zorg ondertussen goed voor je kids, ik weet niet of je er al rekening mee houdt hoe straks de omgangsregeling uit gaat zien, maar je kids zijn onschuldige slachtoffers, ik vond het voor hen veel erger, weet hoe pijnlijk het voelt, hartverscheurend, zeker als die andere vent gewoon in haar huis woont, omgaat met de kids.

Heel veel sterkte ermee.

Groetjes,

Mr Bean