Mijn grote liefde,

Inmiddels alweer een paar weken geleden dat we afscheid van elkaar genomen hebben, ik heb het er nog steeds moeilijk mee, moeilijker dan verwacht. Zoals je zelf al zei, we hebben veel voor elkaar betekend. Wat doet het pijn om te beseffen dat ik je los moet laten, je moet laten gaan. Wanneer zijn de leugens erin geslopen? Wanneer besefte je...Ik wil dit niet? Het waarom blijft door mijn hoofd spoken, maar misschien is dat niet nodig. Sommige dingen gebeuren nu eenmaal. Ik geloof dat je, op jouw manier, oprecht van me gehouden hebt. Je wil contact houden, vrienden blijven, maar ik weet niet of ik dat kan. Ergens heb ik nog steeds de hoop dat je in gaat zien dat je een foute keuze hebt gemaakt, tegen beter weten in...
Maar het aller, allerliefste wil ik dat je gelukkig wordt, en als dat niet met mij kan, dan maar met een ander. Toch hoop ik dat je af en toe nog aan me denkt, ook als ik het contact op een lager pitje zet. Ben zo bang dat je me vergeet, dat ik krampachtig aan je vast probeer te houden, maar dat is niet goed. Ik moet je laten gaan, met pijn in mijn hart. Weet dat ik heel veel van je hou X