vergeef me anouar, als ik je steeds weer herinner en als mijn hart zegt dat hij nog steeds van je houdt. Vergeef me anouar, als mijn ziel diep van binnen jou steeds om de zo veel tijd weer herinnert. Vergeef me voor alle liefde die ik voor je draag. Ik ben niet meer zoals ik was. Het verdriet heeft me opgevreten van binnen. Overal en nergens liggen stukken van mijn hart. Ik heb niks meer voor me zelf over gelaten, omdat ik dacht dat het leven om geven en nemen ging. Maar ik heb alleen gegeven, totdat ik niets meer over had.
De tijden gaan door en door de drukte in mijn leven vergeet ik het een lange tijd. Maar onverwachts komt er steeds weer een dag waarop ik mijn ogen sluit, en de herinneringen weer onverwachts naar boven komen. Dan lijkt het alsof jij me zoveel gemist hebt en dat ik je zoveel gemist heb, dat je me nog zo strak vasthoud als toen, en dat ik in je ogen kan kijken die naar mij glimlachen en me weer zo veilig en gelukkig laten voelen. Je hebt me laatst verteld dat je me bent vergeten en dat je gelukkig bent, maar dat ik jou nooit kan vergeten. weetje, je hebt gelijk. Ik ben nog nooit zo verliefd geweest en al van jongs af aan wist ik dat mijn hart aan 1 persoon trouw blijft. Jaren heb ik voor je gehuild, Jaren lang heb ik tegen de maan gesproken en de vogels verteld dat ze naar je raam moeten vliegen om je te vertellen dat degene die zielsveel van je houdt aan het lijden is. Maar jij bent mijn bestaan vergeten. Nooit, nooit, nooit zal ik zo verliefd worden als dat ik ooit op je was, zelfs niet op jou, omdat ook jij in werkelijkheid iemand anders bent. Je hebt mij verteld dat ik moet gaan trouwen en kinderen krijgen, al zou ik niet van diegene houden. Dit is iets wat ik nooit zal doen, want dan pas zal ik doodongelukkig worden. Ik vind dat iemand pas kan trouwen als diegene zijn tweede ziel gevonden heeft, dan pas zul je in een eeuwige gelukkigheid leven en zul je nooit genoeg van elkaar krijgen al zou je 80 zijn. Want zuivere liefde is net een boom met sterke wortels die nooit zal sterven, hoe vaak je diegene ook pijn doet.

Vanaf Vandaag, is de dag waarop ik je hier alles ga vertellen. Je zult het nooit lezen, maar ik heb het in ieder geval geschreven. Ik kan er nu eindelijk mee leven. Iemand heeft mij geholpen en door hem heb ik het kunnen accepteren. Ik ben er ook achter gekomen dat je nooit verliefd op mij bent geweest en dat je in die tussentijd verliefd was op een ander, blijkbaar je huidige. Ik weet nu dat je me bedrogen hebt, terwijl jij wist en zag hoe eerlijk ik tegen jou was.

Raar is deze wereld, dat je zoveel van een persoon kan houden waarvoor jij slechts een grote grap was. Aan de andere kant was de afscheid alleen maar goed voor mij geweest en ben ik er hoe dan ook heel blij mee. Ik heb een zuivere hart en ik wou alles met je delen en kon voor jou door het vuur, dit verdien jij niet.Jij dacht toen aan een ander en gebruikte mij om jou tijd te vullen. Allah heeft mij dat duidelijk gemaakt. Ik ben nu wel gelukkig en mijn lijden worden steeds minder, maar hoe dan ook komen de gevoelens weer langs en moet ik weer denken aan de "waarom" vraag en aan de zin "was ik jou maar nooit tegengekomen".

Degene die me geholpen heeft, heeft me gezegd dat ik veel over me gevoelens moet schrijven, omdat ik er nooit met iemand over gesproken heb. Ik ga je nu vertellen hoe mijn leven na jou er uitzag, en wat ik door jou heb mee moeten maken. En steeds wanneer ik een stukje schrijf herinner ik je steeds minder en verwerk ik het sneller, maar vergeten zal ik nooit.

Jasmina