Ter midden van het grote www wereldje tikken mijn vingers ondoordacht op de toetsen. In de verte hoor ik nog een klok de secondes weg laten tikken, secondes die minuten worden, uren de dagen, en de dagen maanden waarin ik totaal tijd en geluk verloren blijk te zijn. Het begon ruim een jaar geleden, toen ik nog heilig geloofde dat liefde het allerzoetste was , wat een mens kon overkomen. De tijd toen zij nog geen mes in mijn breekbare hart stook, en de duizende kapot geslagen stukjes nog een pracht geheel waren. Als ik aan haar denk, draait mijn maag zich om. Wisselende gedachten, angst en wrok worden zonder dat ik er ooit om gevraagd heb meester in mijn wereld. Het valt als een nevel achtige damp om me heen, gifstoffen die ik inadem en mijn longblaasjes voel laten pompen. Ik krijg geen lucht, ik krijg geen lucht uit de naam van de liefde. Alsof je een vis op het droge neer legt, en wanneer die bijna uitgesparteld is hem maar terug gooit in het water. Zo gaat ze met me om. Zij en ik. Niet ik en zij. Er heerst niets van een gelijkwaardige partij. Was ik maar rijk en hetro, dan had ik geld om me voorgoed bij zulke vrouwen vandaan te krijgen.

Can't sleep, cause everything's changing
You don't want to leave things behind

Cant breath 'cause too
many things going on
going wrong in your life.

Vanaf nu wordt dit mijn verhaal , over de liefde die ik steeds meer vervloek.
En schrijven zal ik , totdat mijn pen geen inkt van tranen meer op papier is.

I'm running & running, untill something gives me a reason to stand still