Hallo iedereen,
Ben nu 142 dagen uit elkaar met mijn ex, we hadden geregeld nog contact via sms, mail, elkaar zien....
Hij heeft ook al al die tijd een andere vriendin (lief) maar heef tnog drie maal met mij het bed gedeeld.
gisteren heb ik de knoop doorgehakt en hem gebeld, 50min heeft ons gesprek geduurd. Poging was om hem duidelijk te maken dat dit een pijnlijke situatie is voor mij, dat ik geen stront ben of tweede keus.
telkens weer zegt hij gewoon dat hij elk uur van de dag wel aan mij denkt bla bla ... wat ben ik daarmee?
Kertavond, kerstdag, nieuwjaarsavond, nieuwjaarsdag, valentijn , .. allemaal dagen dat ik ALLEEN heb doorgebracht en hij gezellig met vriendin.
" Denk je dat dit echt gaat helpen? " Zullen we elkaar dan vergeten? "
Voelde zo dat hij er niet echt mee akkoord is en mij verder wil zien maar ik kan het echt niet meer ben er kapot van .
Had nog agenda's van gedurende onze twee jaren , die heb ik net in stukjes geknipt, alles gewist van smsjes en mails met veel pijn in mijn hart. Maar ik wil zo graag mijn liefde delen met iemand dat mij ook wil en mijn kinderen. Dat was zijn probleem, mijn kids, mijn schatjes. Hij heeft alle vrijdheid van de wereld , wel het ga hem goed zou ik zeggen, hij maakt zijn eigen iets wijs, zijn probleem.
zo dit heb ik dan ook eens op papier kunnen zetten, deed deugd.

Merci iedereen,
rosko