Oké zijn jullie klaar voor een ontzettend verwarrend verhaal? Drie maanden geleden leerde ik een jongen kennen, S. Vanaf het moment dat hij zich op zijn stoel omdraaide was ik op slag helemaal weg van hem. Echter ga ik eind juni naar Australië verhuizen en dat wist hij toen ook al. Na deze eerste date ben ik de hele week bij hem geweest, wat super fijn was en hebben het echt heel leuk gehad. Als ik even weg was dan kreeg ik meteen weer een appje enz. Al me al helemaal in de zevende hemel. Maar uiteindelijk hebben we op een gegeven moment wel gepraat let elkaar over hoe en wat omdat ik een en dronken bui stampij had lopen maken en dingen had gezegd als ik weet ook niet waar ik sta bij jou en je moet maar kiezen wat je doet aan jou de keuze etc etc. In de gesprek zei hij ook heel duidelijk, het zal nooit een relatie worden ef dergelijke omdat jij weggaat. En ik wil mezelf beschermen en jou beschermen en kan daarom niet mezelf helemaal laten gaan.
(Nota: een week ervoor was hij dronken en had die me zowat de liefde verklaart maar dat die wel super bang was omdat ik wegga) uiteindelijk met elkaar afgesproken het wel gewoon leuk en fijn te hebben met elkaar de maanden dat ik er nog ben. Maar ik haf toch in gedachten dat we dat toch wel beetje op een exclusive manier zouden doen. Maar toen begon de ellende, de appjes werden minder, geen goedemorgen of welterusten meer, het zien van elkaar werd ook minder en minder en laatst zelfs twee en halve week gewoon niet. Ik ben al helemaal verliefd wat dom is Maargoed dat gebeurt dus elke keer dat niets horen van hem en hem niet zien en te horen nee ik ben te druk nu enz maakte dat ik elke dag in een enorme emotionele rollercoaster zat en elke dag wel liep te huilen. Zie ik hem überhaupt nog etc, houdt die me alleen maar aan het lijntje, hoeveel andere zijn er dan nog, is het omdat hij nog steeds verliefd is op zijn beste vriendin? Dat soort dingen.
Mijn vrienden hebben al honderd keer gezegd kap ermee en laat hem gewoon voor wat het is. Maar dan komt het punt dat ik hem weer zie, zoals afgelopen zaterdag, we zouden eigenlijk samen zijn die avond maar uiteindelijk wou hij uit en ook wat vrienden uitnodigen enz, Nja prima. Dus uiteindelijk sta ik met ook een hele goede vriendin van hem te praten want die had die uitgenodigd om mij voor te kunnen stellen aan haar. En ik zei tegen haar hoe ik me over alles voelde enz. Waarop zei antwoorde dat ze hem wel echt nog nooit zo met een meisje had gezien, al helemaal niet in het openbaar etc. En dat is het dus, al zo zoveel vrienden van hem zijn naar me toegekomen en hebben gezegd ja hij vind je echt heel leuk, hoe die naar je kijkt en doet enz, dat ken ik helemaal niet. En andere vrienden zeggen dan weer ja hebben al heel veel goede dingen over je gehoord van S. Etc etc. Dus hij verteld wel echt iedereen in zijn omgeving over me, als ik bij hem ben is die super lief en knuffelig en alles. Dus ik denk dat het er gewoon aan ligt dat als ik weg ben hij gewoon weer beetje afstand neemt ivm de hele situatie. Mja wat moet ik er nu mee? Want dan ben ik weer weg en dan begint de emotionele achtbaan weer, ja wanneer zal ik hem weer zien, als ik hem nog zie ooit, wanneer hoor ik hem weer, is hij met iemand anders en ga zo maar door.

Maar om het verhaal nog ingewikkelder te maken. Toen ontmoette ik vorige week ineens een andere jongen. Met wie ik vanaf de eerste seconde een klik had. Nou uiteindelijk afgelopen weekend mee op date geweest wat echt super super gezellig was, hebben echt vier uur lang alleen maar zitten kletsen op het terras en kan echt helemaal mezelf zijn bij hem. Hem heb ik nog niet verteld dat ik wegga.....

Dus nu zit ik verstrikt in m'n eigen liefdes driehoek, met in de ene hoek een jongen waar ik echt helemaal helemaal gek van ben en zelfs van durf te zeggen, van hou en verliefd op ben. Maar die zelf zn muur heel hoog houdt omdat ik wegga. En aan de andere kant, een jongen die ik ook wel heel leuk vind en helemaal m'n type is in alles, maar die nog niet weet dat ik wegga.... en zelf wel heel serieus is.

What a mess...... en wat moet ij er toch mee