Hoor net op de radio deze song van al green,kan me niet aan ontrekken dat deze golden oldie een kern van waarheid in zich heeft.Tevens besef ik ook,dat het diepe emoties oproept waneer je je verrekte klote voelt.Maar laten we wel wezen luitjes,dat het met ons zo mis gegaan is wil nog niet zeggen dat het altijd zo moet lopen.Tot dat besef was ik al lang gekomen,ook met het imense verdriet wat ik ervan gehad heb.Het klinkt mischien kinderachtig maar het is eigenlijk wel leuk om verliefd te zijn,je soulmaatje gevonden te hebben.Dat neemt niet weg dat ik zomaar blindelings ooit ergens weer in zou stappen,of is dat een muurtje dat afgebroken dient te worden.Het haalt wel een vorm van spontaniteit weg,of zie ik dat verkeerd.Voorzichtig het pad betreden van een nieuw begin,met kousevoeten,als een ooievaar door een porseleinkast stappen,met een een ander perspectief op deze onbekende weg naar nieuw geluk.
Dacht dat zoals een ieder van ons het gevonden had,maar ja de waarheid diende aan zich als een klap met een koekepan met anti aanbaklaag in mijn gezicht.Het zij zo.Tis meer een soort van treurigheid die zich soms dan van mij meester maakt.De treurigheid vanuit het idee dat sommige niet met oprechtheid en eerlijkheid om kunnen gaan.Vrijheid in een relatie is wat men moet koesteren en respecteren.Dat heb ik geleerd vanuit mijn ervaring.Maar,neemt niet weg van het feit dat er meer mensen zijn die een diepgeworteld verlangen hebben naar een relatie die op bovengenoemde principes gebaseerd zijn.Dat geeft hoop voor de toekomst voor ons allen.

De boosheid die hier soms flink word geventileerd is begrijpelijk,sommige hebben daar een zeer directe benadering voor,andere doen dat met meer nuance.
Maar,dat moet kunne,een ieder vogeltje zingt zoals die gebekt is toch.
En dames/heren,er gloort hoop aan de horizon.Dieper dan waar we nu zitten kunnen we niet gaan,the only way is up!!!!!!

Groetjes Levensles