Hoi allemaal!

Sinds een week of 4 zit ik echt behoorlijk in de put over een niet goed lopende relatie.
We hebben eerst een aantal maanden gedate en ik had steeds het gevoel dat ik niet echt verliefd was, totdat ik het idee kreeg dat ze niet langer wilde wachten en me niet meer wilde zien, toen werd ik ineens verliefd.. Het cliché dat je pas merkt wat je mist als je het (bijna) niet meer hebt bleek weer eens volledig waar te zijn. Vervolgens zijn we zes maanden samen geweest, tot een paar weken geleden. Ze heeft gevoelens voor iemand anders, dat had ze voor mij al en dat heeft ze blijkbaar nu dus weer. Degene op wie ze verliefd is is dat denk ik niet op haar want hij belt haar alleen als hij in Nederland is (hij woont hier niet) maar dat doet er ook verder helemaal niet toe, het gaat natuurlijk om wat zij wil. Ze zegt dat ze me nog steeds leuk vind en me wil blijven zien maar dat ze ook met hem wil afspreken, ze wil dus een soort open relatie zeg maar. Ik denk alleen zelf dat ik dat helemaal niet wil
Ik ben afgelopen weken echt super veel uit gegaan met vrienden, puur om mijn gedachten eraf te zetten en ik heb met verschillende meisjes gezoend maar ik word daar alleen maar verdrietig van, constant heb ik het idee dat ik alleen bij haar wil zijn en dat ik haar eigenlijk aan het belazeren ben terwijl ze dit zelf voorgesteld heeft. Ze is altijd heel eerlijk geweest, maar vorige week had ze dus weer met die gast afgesproken en een lulsmoes tegen me opgehangen zodat ik er niet achter zou komen, maar ik voelde het gewoon en toen ik haar er naar vroeg heeft ze het opgebiecht. Dat was overigens nog voordat die daadwerkelijke afspraak zou zijn, dus op de dag zelf wist ik gewoon wat ze aan het doen was, dat was zo naar! Ik heb toen ook met een meisje afgesproken, gewoon om niet alleen te zijn en daar ben ik uiteindelijk ook blijven slapen. Eigenlijk alleen maar uit wraak en zodat ik er niet constant aan zou denken. Een vrijgezellen bestaan als dit zou best leuk zijn als je daar zelf voor kiest maar op deze manier is het echt vreselijk. Ik herken mezelf totaal niet terug de laatste tijd, ik huil zelden maar de laatste week heb ik echt flink lopen janken, ik kijk honderd keer per dag op mn mobiel of ze misschien heeft gesmst,. Gister stuurde ze een smsje met maar 1 Xje op het eind, terwijl ze er normaal wel 10 doet, haha het is gewoon sneu dat ik daar op let maar ik probeer aan de meest debiele dingen op te maken dat ze nog voor me wil gaan, terwijl ik eigenlijk gewoon weet dat het voorbij is. Ik twijfel ook steeds of ik moet laten weten wat ik de laatste weken heb uitgespookt met andere meisjes maar ik heb dat nog niet gedaan, ik durf het haar niet te vertellen.. Ze zegt dat het wel weer kan worden als eerst, maar ik denk niet dat dat gebeurt. Eigenlijk zou het gewoon beter zijn als het echt uit is, dan kan ik me er overheen proberen te zetten, nu denk ik alleen maar de hele tijd, goh laat het alsjeblieft goed komen, en dat is echt vreselijk vermoeiend. Verder eet ik bijna niks meer, ik heb geeneens honger, de hele tijd heb ik een dikke vette knoop in mn maag. Ik heb t best druk met dingen, optredens, werken, afstuderen maar ik kan mijn gedachten er gewoon niet vanaf zetten, ik sta er mee op en ga er mee naar bed. En ik droom ook nog eens steeds dat het weer helemaal goed is en dan word ik wakker en dan is het gewoon weer helemaal kut.

Nouja, ik heb me hier maar aangemeld om het gewoon even op te schrijven en het zelf terug te lezen, soms is het fijn om je gedachten even te visualiseren. Ik hoop dat het een beetje helpt. Ze is nu op vakantie, en donderdag komt ze terug en wil ze afspreken, ik kijk er heel erg naar uit om haar te zien want ik mis haar vreselijk maar ik maak het echt alleen maar erger voor mezelf als ik ga denk ik. En tegelijkertijd ben ik de hele tijd ook bang dat ze zelf laat weten dat ze donderdag niet wil afspreken. Het is zo fucking tegenstrijdig allemaal. Ik moet me ook ontzettend inhouden om haar niet te smsen, mailen of bellen, iedereen herkent dat vast wel...

Allemaal, heel veel sterkte met het herstellen van je gebroken hart! Ik las een mooie quote, don't cry because it's over, smile because it happened. Ooit zal die ook op ons van toepassing zijn, maar nu nog even niet....