Hallo..

Bedankt voor jullie reacties. Wat zijn jullie lief.
Hier een update..... meneer heeft dus gereageerd, uiteraard met een verwijt: dat ik het allemaal heb kapot gemaakt.... terwijl ik in een fase van loslaten, volledig loslaten zit omdat dit voor mij het beste werkt..(gifbeker) zit hij nog duidelijk in een soort 'analyse'fase. IK BEN DIT ZO ZAT!
Ik heb een goede vriend gesproken die mijn een goed uitleg kon geven over het mannelijk brein en heeft mij geadviseerd om mijzelf niet langer te laten kwellen door zijn arrogantie ( wat het inmiddels lijkt te zijn). Mannen blijven jagers, en de mijne was een typischs caveman ( grrrr ik neem je naar mijn grot type)

Anyway, ik zat dus thuis alleen, te bedenken dat ik moet loslaten en door moet gaan en ja hoor komt er na 8 uur een sms...maar ik wil verder. Ik weet wat ik wil: een liefdevolle en met name een duidelijke relatie......duidelijkheid. Geen spelletjes, Geen poging om zijn denkbeleving te analyseren... hij mag het me zelf zeggen ( ik spreek hem straks). Is er ruimte voor herstel? ja? zoniet ... volledig contact ontbreken. Mijn zoontje, mijn lieve lieve zoontje heeft een gelukkig moeder nodig. Als hij mij dat niet (meer) kan geven... dan is daar iemand die dat wel kan doen.
Kijk, begrijp me niet verkeerd... maar om nou 2 weken te wachten op een kier??? terwijl ik in een fase zit dat ik een liefdevolle gezinsleven voor mijn kind wil creeeren.... moet ik genoeg met een borrel en een kier???
Ik hou teveel van mijzelf om mijzelf dit aan te doen....