Loslaten betekent niet dat het me niet meer uitmaakt,
het betekent dat ik het niet voor ieders anders kan doen.
Loslaten is niet het onmogelijk maken,
het is het besef dat ik een ander niet kan beheersen.
Loslaten is niet het onmogelijk maken,
maar het toestaan om te leren van menselijke consequenties.
Loslaten is machteloosheid toegeven,
hetgeen betekent dat ik het resultaat niet in de hand heb.
Loslaten is niet proberen om een ander te veranderen of de schuld te geven,
het is jezelf zo goed mogelijk maken.
Loslaten is niet zorgen voor maar geven om.
Loslaten is niet oordelen,
maar ondersteunend zijn.
Loslaten is niet oordelen,
maar een ander toestaan mens te zijn.
Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheren,
maar het anderen mogelijk te maken hun eigen lot te bepalen.
Loslaten is niet anderen tegen zichzelf beschermen,
het is een ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien.
Loslaten is niet ontkennen maar accepteren.
Loslaten is niet treiteren, schelden of ruzie maken,
maar juist zoeken naar mijn tekortkomingen en die te verbeteren.
Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten,
maar elke dag nemen zoals die komt en er mijzelf gelukkig mee te prijzen.
Loslaten is niet anderen kritiseren of reguleren,
maar proberen te worden wat ik droom te kunnen zijn.
Loslaten is niet spijt hebben van het verleden,
maar groeien en leven voor de toekomst.
Loslaten is minder vrezen en meer beminnen!
Wijze woorden
Dat is een mooi stuk... Ik weet niet precies wat de aanleiding ervoor is, maar het is natuurlijk zo dat iedereen die een beetje verstandig is altijd zegt tegen iemand met liefdesverdriet dat je zult moeten loslaten, maar wat dat loslaten nou precies inhoudt... Dat was voor mij ook altijd een grote vraag. Ik vind dat in je stuk het antwoord op die vraag duidelijk gegeven wordt en het is heel verhelderend. Heb je dat zelf geschreven of heb je dat ergens uit geciteerd? Het fijne van de manier waarop het gesteld is, is dat het uitdrukt dat wat je moet doen, eigenlijk positief is, als je van die ander houdt. En ondertussen toch niet jezelf hoeft te indoctrineren met 'we komen nooit meer bij elkaar'. Loslaten ziet er op deze manier ook uit als iets om vrede mee te hebben. Dat ik nog niet heb losgelaten is voor mij duidelijk, althans niet op alle fronten.
Ik heb het niet zelf
Ik heb het niet zelf geschreven, maar op internet gevonden. Iedereen zegt tegen mij ook altijd dat ik moet loslaten. Dat is heel makkelijk gezegd, maar als dat allemaal zo makkelijk zou gaan dan hadden we hier niet gezeten met z'n allen. Het is en blijft gewoon heel moeilijk te beseffen dat degene van wie je zo gehouden hebt uit je leven verdwenen is. Ik heb ook nog niet helemaal losgelaten, hoewel het wel steeds beter gaat. Hoe verder de tijd vordert, hoe meer momenten er zijn waarop ik voor mezelf kan zeggen dat ik hem losgelaten heb.
Apres toi le d?ɬ©luge.....
Loslaten ik wordt er gek
Loslaten ik wordt er gek van! Vrienden die zeggen, hou je toch niet meer zo met hem bezig! Hij is het niet waard, laat het los!!! Pfff man, het is net 2 maand over en hij had na 2 weken al een ander! Hoe kan ik dat nou zo snel loslaten?
Het lukt me niet! Natuurlijk heb ik momenten dat het goed gaat en ik me wel vrolijk voel, maar hem loslaten? Nee, daar ben ik nog lang niet volgens mij
Is ook heel moeilijk
Dat vind ik het allermoeilijkste van dit hele gedoe!
Ik kan nu redelijk leven met het idee dat hij mij niet meer leuk genoeg vond, dat we het blijkbaar niet waren etc. etc. maar waar ik slecht aan kan wennen is het idee dat het contact weg is. Ik ben gewoon 'geshift + delete" alsof het niets voorstelde. De lul, ik ben nog steeds boos merk ik...
Ik ben er ook nog steeds dagelijks mee bezig hoor, na 3 maanden (vandaag precies besef ik ineens!)