Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
Het is nu voor de zoveelste en laatste keer uit. De liefde die ik voor hem voel is niet genoeg om een relatie in stand te houden want door mijn verleden kan ik mannen niet vertrouwen en daar ben ik nu voor in behandeling( emdr) .
Zijn manier van leven maakt het nog moeilijker voor mij omdat hij zijn exen niet kan loslaten en dat maakt mij nog onzekerder.
Er gebeuren nu zoveel dingen in mijn leven waardoor ik emotioneel door elkaar wordt geschud dat ik even niet weet waar ik het moet zoeken. Ik heb met mijn stomme kop laatst hem een sms gestuurd dat ik hem miste en hij wil me dus duidelijk niet terug en ik ben dus terug bij af. Waar is mijn trots gebleven?
Is trots belangrijk voor jou?
Is trots belangrijk voor jou?
loslaten
Moet men dan niet enige trots hebben? Ik vind van wel, maar ik kan het mis hebben. Ik twijfel nu aan alles wat ik voel.Wat zou jij doen, voelen, als je partner het nodig vindt om goed met iedereen waar hij ooit van gehouden heeft in zijn leven te laten. en mij het gevoel gaf een van de velen te zijn?
Trots = ego
Trots = ego
Als jij er niet mee om kan gaan, dat hij zijn exen niet los kan laten.
Dan is er maar 1 beslissing mogelijk; afsluiten!
trots
Je hebt gelijk, maar mijn gevoelens voor hem gaan helaas niet zomaar weg.
Ik weet dat het
Ik weet dat het verschrikkelijk moeilijk is om iemand los te laten.
Het kost veel tijd, pijn en verdriet om die persoon voorgoed uit je systeem te krijgen.
Je moet jezelf ervan overtuigen dat het nooit meer goed kan komen en dat jullie echt niet bij elkaar passen.
Jouw wensen en verwachtingen zijn totaal anders dan die van hem.
Het was uiteindelijk toch niet goed gekomen.
Beter nu afsluiten... dan nog veel meer tijd van je kostbare leven aan deze relatie verspillen.
Over 3 maanden zul je met een heel ander gevoel op deze relatie terugkijken.
loslaten
Ik ben blij dat het uiteindelijk over gaat, de pijn en gemis, de gezelligheid die we samen deelden en die ik nu met mezelf moet gaan voelen. Een relatie heeft alleen kans van slagen als de relatie met mijzelf goed is, dat weet ik. Kracht en wijsheid , liefde en vertrouwen zijn de woorden die ik inruil voor jaloezie, trots en afhankelijkheid.
bedankt, groetjes
Trots & Ego
'Trots is de stem en houding van het ego'—en bij het woord 'trots' en 'ego' wordt er dan heel vies of afkeurend gekeken.
Ik heb geen enkele moeite met het Ego, zolang het in kalme ontvankelijkheid aanwezig is en niet schreeuwend ieder ander overstemt. Geen Ego hebben betekent 'volledige openheid'—en zolang je geen verlichte Buddha of Dalai Lama bent die in al hun geworven wijsheid zielennaakt durven te zijn in deze materiële en illusionistische wereld, geloof ik dat het wenselijk is om jezelf, afhankelijk van de situatie of persoon tegenover je, te beschermen. Ik denk dat het Ego een belangrijke invloed heeft op het kunnen bepalen waar je 'innerlijke zekerheid' ligt.
Ego wordt vaak gezien als het deel van je persoon, dat zich richt op en hecht aan materie en oppervlakkig- en uiterlijkheden. Toch geloof ik niet dat het Ego zo'n slechte en overheersende rol zal aannemen wanneer de Ziel erop blijft toezien wat in de kern wezenlijk belangrijk is en er toedoet. Zolang De Ziel het Ego blijft leiden en sturen, denk ik niet dat het Ego uitgroeit tot een zielloos, uitsluitend op het uiterlijk en materie-gerichte overheerser.
Trots, ook zoiets waarvan ik denk dat het 'gezond' is als het in je aanwezig is. Een gebalanceerde dosis 'Trots', zorgt ervoor dat er een sterk gevoel van zelfrespect aanwezig is, waardoor er geen, of nauwelijks ruimte bestaat voor vernedering.
Trots krijgt echter een vervelend randje wanneer er óf teveel van is (arrogantie of zelfverheerlijking), óf te weinig (geen zelfwaardering, zelfrespect, weinig vertrouwen/geloof in jezelf). Beiden extremen worden doorgaans als zeer onaantrekkelijk bevonden.
Ik denk zelf dat de verwarring omtrent 'Trots' (en dan met name, dat het gezien wordt als een eigenschap waar je jezelf beter van kan afhelpen) voornamelijk te maken heeft dat men 'Trots' in algemene term doorgaans aanneemt als een sterk gevoel van superioriteit ten opzichte van anderen, op basis van maatschappelijke positie, uiterlijk, talenten of levensinvulling.
In het geval van Kia, denk ik dat 'Trots' ('eergevoel'?) niet meer dan gezond is om in ieder geval voor zichzelf in de gaten te houden waar zij bepaalde acties mogelijk met een hap(je) uit haar zelfrespect zal moeten betalen. Berichten sturen (“Ik mis je”) naar een ex-partner die daar kennelijk helemaal geen oren meer naar heeft en dus niet het beoogde effect hebben—bezorgd je gewoon een zeer ongemakkelijk gevoel over jezelf.
In dat opzicht kan een gevoel van 'trots' de nodige 'zelfbescherming' bieden.
Je vertelt dat je hem een sms
Je vertelt dat je hem een sms hebt gestuurd... Het is toch gek he.. dat je (en ik ook)zo graag bevestiging wil horen dat hij misschien nog je mist. Zelf stuur ik mijn ex ook steeds smsjes, vooral aan het begin, maar helaas kreeg ik nooit te horen wat ik wilde horen en elke keer is dat weer verdrietig.. Het is zo n aanslag op je zelfvertrouwen als een relatie kapot gaat (door de ander dan).
Loslaten ja loslaten...wat is dat toch een makkelijk woord....maar wat is het verekte moeilijk om het te doen..
Heel veel sterkte
Definieer 'Niet Kunnen Loslaten' @ Kia
Wat mij niet helemaal duidelijk is, is wat jij verstaat onder 'zijn exen niet kunnen loslaten'.
Is hij nog steeds sexueel aangetrokken tot ze? Toont hij naar hen toe nog steeds een bedenkelijke vorm van affectie en lichamelijkheid die de grens van 'vriendschappelijk' overschreidt? Geeft hij hen een voorkeursbehandeling waarbij jij altijd aan het kortste eindje trekt? Besteedt hij meer tijd, aandacht en inspanningen aan hen dan aan jou en jullie samenzijn?
Ik stel je deze vraag, omdat je vermeld dat je 'door je verleden mannen niet (meer) kan vertrouwen en hiervoor in therapie bent'. Jouw gebrek aan vertrouwen kan er wellicht voor gezorgd hebben dat je zijn contact met exen vol wantrouwen bekijkt en je hier ook altijd door bedreigd voelt. Zou het kunnen zijn dat het mogelijk voor jou voelt als 'hij kan zijn exen niet loslaten', terwijl de eigenlijke motivatie van hem niet meer hoeft te zijn dan een 'op vriendschappelijke basis kan ik nog steeds heel goed met (al) mijn exen door dezelfde deur—en ik zie geen reden waarom ik deze vrouwen resoluut uit mijn leven zou moeten bannen'.
Dat hij ze dus, als vroegere 'levenspartner' allang heeft losgelaten--inclusief ook alle emoties die daaraan vastzitten. Ik denk dat het, in het gegeven 'loslaten' essentieel is dat er inmiddels afscheid is genomen van het hoofdstuk waarin je eens als partners samen was. Maar dit hoeft niet automatisch te betekenen dat je ook afscheid van elkaar neemt (elkaar 'loslaat') als 'vrienden'.
Kan het zijn dat jouw onzekerheid de voeding is voor je wantrouwen—waardoor je niet in staat bent om met een zekere ontspannen tolerantie zijn contact met zijn exen toe te staan? Wellicht is het contact tussen hem en zijn exen wel 'heel close' te noemen, maar is het gegarandeerd platonisch—en niet iets om systematisch bedreigd, geintimideerd of onzeker door te voelen?
Is dit iets dat voornamelijk uit zijn gedrag voortkomt? Of denk je dat het probleem voornamelijk ligt bij de heftigheid van jouw reacties die kennelijk aangewakkerd worden door slechte ervaringen uit je verleden, waardoor jouw vertrouwen tot het bot toe is weggebeten?
Ook al heeft deze relatie (zoals je schrijft) dan geen kans meer, ik denk met het oog op een volgende relatie in de toekomst dat het je veel inzicht kan geven in het wantrouwen dat je naar je partner(s?) voelt als je jezelf deze vragen zou stellen.
Het zou spijtig zijn als een toekomstige relatie op precies dezelfde punten zou breken.