Ik heb een tijd geleden mijn verhaal gedaan. Nog even de grove lijnen: Het was januari. Na een mislukte avond gingen we uit wanhoop een danscafe binnen. Daar stond ze.

Uiteindelijk hebben we een leuk gesprek gehad, het klikte echt bijzonder goed. We hebben die avond gezoend. Het zag er naar uit dat hier iets moois uit zou kunnen vloeien.

Ik had haar mail adres. We hebben wat contact gehad en uiteindelijk kreeg ik haar telefoon nummer. Ik gebeld. Was een leuk gesprekje. We spraken af dat zij me zou mailen wanneer ze tijd had... dat zou dan na 3 weken zijn of meer.

Ik was er van overtuigd dat ze dat zou doen. Weken gingen voorbij. Nog steeds niks. Ondertussen waren mijn gevoelens afgezwakt voor haar, tja logisch als je elkaar slechts een keer hebt gezien, en alleen telefonisch hebt gesproken met haar. En liet haar varen.

Tot ik zat te surfen op het internet. Ik zag toevallig dat ze een wedstrijd moest spelen. Het was dicht bij mijn huis, dus ik trok de stoute schoenen aan en bezocht haar wedstrijd.

Het leek erop dat ze me herkende. En dat ze nog steeds een zwak voor me had. Maar zo stom als ik was, ik durfde haar niet te benaderen. Ik heb geen idee waarom. Ook voelde ik duidelijk dat ik nog wat voor haar voelde.

Daarna heb ik haar gesmst hoe ze het vond dat ik er was. Ze vond het leuk, maar het was leuker als we even gepraat hadden. Vond ik ook natuurlijk. Stelde haar voor om dat binnenkort een keer te doen. Geen reactie.

Mailtje opgesteld. Geen reactie. Een week nadat ik mijn mailtje had verzonden kreeg ik dan reactie.

Er stond het volgende in: Ze had bewondering voor me dat ik naar de wedstrijd van haar was gekomen. Er stond ook in dat ze me niks kan bieden, omdat ze een nieuwe relatie heeft. Jammer, kans verkeken. Het kwam op dat moment hard aan, echt een klap in mn gezicht. Maar ergens ben ik blij voor haar. Ik heb tenminste duidelijkheid, eindelijk, daar was ze al die tijd zo onduidelijk in.

Eindelijk kan ik haar loslaten. Af en toe een dipje, je hart zegt dat je haar niet kan en wil loslaten, maar het moet wel. Het kan niet anders. Ik wil ook beslist niet tussen haar en haar nieuwe vriend in te komen te staan. Stiekem hoop je dat ze spijt gaat krijgen dat ik haar de rug voorgoed heb teruggekeerd. Dat zal de toekomst dan wel uitwijzen.

Alvast bedankt voor het lezen van het verhaal. En reacties zijn natuurlijk welkom.