Ik heb een heel raar verhaal te vertellen maar misschien zal het me goed doen om mijn verhaal hier eens neer te schrijven.

Ik ben een 45-jarige vrouw met een beetje een "marginale" hobby namelijk naar de kermis gaan. De meeste mensen uit mijn omgeving vinden het erg raar dat ik dit doe.
Ik "schuim" de kermissen al jaren af en ben vorig jaar erg verliefd geworden op een "kermisjongen (van 49 jaar )" die ik al jaren ken en met wie ik geregeld een gezellige babbel had op de kermissen . Hij heeft een erg hoog IQ en is indertijd niet in zijn universitaire studies geslaagd door zijn fascinatie voor de kermis.
Hij heeft al verschillende relaties gehad die verkeerd zijn afgelopen maar toen ik vernam dat hij vrijgezel was, heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en hem gecontacteerd (oktober vorig jaar). Hij was heel blij dat ik hem een sms had gestuurd en we zijn ook buiten de kermissen met elkaar beginnen te praten op Facebook. We merkten dat we effectief bijzonder goed met elkaar konden praten en veel affiniteiten hadden.
Na veel gezellige gesprekken op Facebook hebben we een paar keer afgesproken en uiteindelijk is er een relatie van gekomen. Deze winter was echt een heel mooie periode maar intuïtief voelde ik dat er iets was. Toen ik hem daarover aansprak, zei hij me steeds dat ik té gevoelig was. In februari begon hij plots minder contact met me te zoeken, uitvluchten en excuses naar voren te schuiven.
Ik had het in die periode al moeilijk doordat ik erg ver van huis werk en veel tijd en moeite in mijn werk steek. Begin maart ben ik ingestort door de te hoge werkdruk en de pijnlijke onzekerheden in deze relatie.
Hij heeft me eind maart verteld dat hij besloten had om zonder partner door het leven te gaan. Hij heeft me toen ook bruusk geblokkeerd op Facebook, Telegram en zelfs op zijn smartphone.
Ik was zo radeloos door deze plotse breuk dat ik een detective heb gecontacteerd. Ik kon niet verder want overal had hij het contact met mij op een erg brutale manier verbroken. De detective heeft me deze week verteld dat er iemand anders is.
Door deze plotse breuk ben ik depressief geworden en tot nu toe lukt het me nog steeds niet om te leven zoals voorheen. Ik sleep me naar mijn werk - heb eigenlijk recht op ziekteverlof- maar ik neem het niet op omdat ik wil blijven vechten.
Ik kan nog steeds niet begrijpen dat iemand die je eerst de indruk geeft veel om je te geven, je plots zomaar opzij schuift.
Ik ben al naar een psychiater en een psycholoog gestapt om deze moeilijke fase te boven te komen maar momenteel lukt het mij nog niet.
Ik ben eigenlijk een erg rationeel type maar in deze situatie slaag ik er echt niet in om mijn gevoelens onder controle te krijgen.

Momenteel weet ik het allemaal niet meer...
Is hij tijdelijk bij die ander ? Was hij al bij die ander ? Kan hij de indruk wekken serieus e zijn terwijl hij vrouwen voor de gek houdt? Het is me allemaal niet duidelijk.