na vele ups en downs de laatste paar weken voel ik dat het nu beter gaat...af en toe weer hervallen en met de oogjes toe een aantal huildagen doorstaan. Toch denk ik eindelijk dat er grote beterschap op weg is...

Een jaar geleden (toen ik nog samen was met m'n ex) heb ik een jongen leren kennen. Ik vond hem na ons eerste gesprk al razend interessant en kon moeilijk m'n gedachten van hem af houden. Maar ik had een vriend, dus ik ben de situtie een beetje uit de weg gegaan en gezorgd at ik die gast niet te veel tegenkwam.
Nu een jaar later en ik loop hem tegen het lijf. We beginnen te babbelen en al heel snel bekent hij dat hij,de eerste keer dat hij me leerde kennen, dolverliefd was geworden op me. We hebben over veel gebabbeld, wat ons is overkomen het laatste jaar enz... allebei keken we elkaar aan in ongeloof, en tergelijkertijd voel ik mezelf stapelverliefd worden...het klikt zoals het bijna nog nooit heeft geklikt met iemand. Dit was nu misschien de derde keer dat ik een gesprek met hem heb gehad en ik kon volledig mezelf zin, precies alsof ik babbelde tegen m'n beste vriend. heel vreemd! Nu komt de domper...hij heeft sinds bijna een jaar een vriendin... We zeiden allebei tegen elkaar dat het niet eerlijk was, en dat we altijd de verkeerde timing hebben...de vonken sprongen over en we wilden elkaar zo hard! enkele pintjes later is er dan toch een kleine ontschuldige kus gevallen. We zijn allebei naar huis gegaan daarna. de volgende dag heb ik hem een bericht gestuurd dat ik hem echt leuk vond en dat ik hem heel graag beter zo leren kennen maar dat ik begrijp dat hij nu een vriendin heeft en dat hij dus misschien niet meer wil afspreken met me. Hij belde me even later om te zeggen dat hij het heel leuk had de avond ervoor en dat het inderdaad te gevaarlijk zou zijn om af te spreken want hij had ook gevoelens voor mij. Wat moet ik hier nu mee? ik wil niet de persoon zijn die ervoor zorgt dat zijn vriendin haar hart wordt gebroken zoals mijn ex het mijne heeft gebroken, maar heb toch zo'n drang om uit te zoeken wat die gevoelens zijn... (na 4 maanden in de hel te zitten van verdriet heeft hij ervoor gezorgd dat ik na 1 avond zelfs geen interesse meer heb in mijn ex) Misschien zit ik nog in een soort roes en zal de realiteit wel weer toeslaan binnen ekele dagen. Ik twijfel gewoon of ik nu moet doen wat mijn gevoel me ingeeft (en contact zoekenmet hem) of doen wat m'n verstand me zegt (weg blijven want hij heeft al een vriendin en zij heeft dit absoluut niet verdiend). gevoelens kunnen toch soms egoïstisch zijn...
Maar dus, voor iedereen hier, zo zie je maar hoe je situatie op slag kan veranderen...ik ben nogthans iemand die niet snel verliefd wordt dit zou de derde keer zijn in 27j. Maar hij was precies wat ik op dit moment nodig had, want ik was onderdoor aan het gaan en zakte stilletjesaan weg in een depressie...
Het wordt waarschijnlijk niets, maar het heeft me zeker geholpen met m'n ldvd!