Na mijn scheiding had ik al snel een nieuwe relatie, het was een relatie waarbij we 100 km uit elkaar woonden. We wisten beiden dat dat wel eens problemen ging met zich meebrengen, maar het ging zo goed en klikte echt.Na drie jaar zijn we nog steeds samen maar zit de relatie wel goed op de grond. We hebben nooit discussie maar van aan mijn vriend zijn kant ontvang ik bijna niets meer van liefde.Ook sex is er nog zeer weinig.Een week terug kregen we daar discussie over en kwam hij tot het besluit dat ik ooit wel nog een toekomst wil en dat hij nooit meer wil samenwonen en dat dat ook de reden is dat hij me geen liefde heeft omdat hij niet wil profiteren van me.Hoezeer ik hem ook wil overtuigen dat ik zo verder wil en dat samenwonen niet echt hoeft. Ik ben gelukkig met wat ik heb.Niets helpt.Nu hoor ik niets meer van hem en wil hij eerst duidelijkheid voor zichzelf voor hij mij kan zeggen wat hij wil met de relatie. Hij wil ook niet praten met me. Hij vraagt tijd om te denken.Ik ga hieraan elke dag een beetje kapot, ik kan niet eten, niet slapen en doe niets anders dan wenen.Ik zie die jongen doodgraag en hij heeft geen gemakkelijk leven gehad en ik probeer hem wel te begrijpen maar da lukt niet. Heeft iemand al zoiets meegemaakt, mag ik hopen dat hij terug komt? Een belangrijk detail hij blijft zeggen dat hij veel van mij en mijn zoontje houdt.