maandag, begin van de week. Door de week ben je altijd online en in het weekend niet. na ons gesprek van vorige week op msn waar ik ineens offline ben gegaan omdat jij niet vriendelijk genoeg was naar mijn goesting en ik de bibber van je kreeg, wil ik je toch graag mijn vraag stellen en vooral laten weten dat ik je nog steeds mis. Ik besef dat ik fouten heb gemaakt, maar jij ook. Je had me moeten loslaten en niet zo altijd bij je willen hebben en controlerend willen doen en vooral neem je eigen beslissingen en laat je niet beinvloeden of laat andere je geen beslissing opleggen.
en vooral vergeet niet een relatie is met twee en niet met heel je familie.
We zijn uit elkaar, maar toch denk ik nog vaak aan je. maar denk jij ook aan mij? Mis jij mij ook nog? Of heb je echt al een ander waar je in het weekend bij zit? Zag je mij dan echt wel graag? En die stomme ruzie over sms waardoor we uit elkaar zijn, dat grote misverstand, waarom hebben wij daar nooit meer over gepraat. Ik wou je echt waar niet kwijt ook al heb ik harde woorden gezegd, ik meende die echt niet. iK ben die avond nog speciaal naar je gekomen, ik wou met je praten, maar merkte dat je percies niet meer mocht praten van je ouders met me, je had duidelijk schrik voor iets of voor iemand. Pfff waarom moesten wij uit elkaar waarom was ik de zoveelste die de laan uit moest. wie is er dan eigenlijk goed genoeg voor je.
En ja hoor je bent net online gekomen, durf ik je aanspreken of niet?