Het lukt me maar niet om haar te vergeten, het waren toch 12 jaar van hapyness, van mijn mening uit, ik kan haar niet uit mijn gedachte krijgen, terwijl het al weer 3 mnd geleden is dat ze vertrok, wat naar afllop bleek van intensieve voor bereiding van haar uit. Gisteren heb ik haar een sms gestuurd, daar ze de telefoon niet aanneemd als ik bel. Ik weet niet waar ze precies is, ik hoor allemaal vreemde verhalen, en maak me grote zorgen om haar. 3 maal heb ik geprobeerd om als vrienden uit elkaar te gaan, en iederekeer weer dat mes in je rug. Constant is ze momenteel bezig met modder te gooien, en de verhalen om te draaien, zelfs de huisarts zegt dat ze drigend hulp nodig heeft, dat zegt ook de psycholoog en psychiater, maar ze weigerd alle hulp. Ze is bezig met sociale zelfmord, en probeerd mij mee te slepen, dat doet vreselijke pijn, om dat ik nog al tijd heel erg veel van haar hou, en om haar geef. Ze luisterd naar de zogenaamde verkeerde vrienden, en ziet niet dat ze meer en meer in de problemen komt, en dat voor een vrouw van 52 jaar. Ik kwam net weer fot's tegen op mijn pc, en mijn hard brak, ik kan er gewoon niet meer langer tegen, ik mis haar aanwezigheid, haar lach enz. Met mijn gezondheid gaat het achteruit (leukemie) inmiddels ben ik 19 kg afgevalen, en ga tegen de muur omhoog van de eenzaamheid, en verdriet.
alles hier in huis herrinerd mij aan haar, hoe kan ik dit afsluiten, of haar terug krijgen, wist ik het maar. Ik haat haar niet, en misschien is dat het probleem, ik ben wel zwaar teleur gesteld in haar, vooral gezien de lange tijd van voorbereiding. Nu heeft ze de gezamelijk vrienden gebeld, om de vriendschap te verbreken, omdat ik daar ook kom, waar is ze toch mee bezig. Nooit was ze te vrede, nooit kon je het haar naar der zin maken, op alles en nogwat had ze commentaar, en toch kan ik er iet van los komen. Alles heb ik en anderen geprobeerd om met haar te praten, maar het lukt niet. Waarom blijft ze hier in Nederland, terwijl hier niks goed is, want in Duitsland is alles beter. Nu moet ze rond komen van een bijstandsuitkering, terwijl ze het hier hartstikke goed had ls zefstandige. Hoe raak ik dat gevoel toch kwijt, dat je plotseling overvald, zin om weer te belle,, zin om haar te zien, hoe gaat het met haar, waar is ze, allemaal vragen zonder antwoord. Ze kon er niet meer tegen zei ze, waar kon ze niet meer tegen, waarom die voorbereiding om weg te gaan, waarom 2 jaar lang toneel gespeeld, ja allemaal waaroms.