Om elkaar wat ruimte te geven en alles nog eens goed op een rijtje te kunnen zetten, hadden we bijna 2 weken geleden beslist dat ze even terug bij haar ouders ging inwonen. We hebben een goed gesprek gehad voordien en we wisten beiden waar we over zouden moeten nadenken. Het grootste punt was de kinderwens, die zij niet met me deelt.

Gisteren is ze dan terug thuis gekomen en hebben we het besluit genomen om uit elkaar te gaan. Zij wil echt geen kinderen en ik wil er ooit echt wel. Ik snap haar standpunt volledig en heb er alle respect voor en dit is wederzijds. Alleen, het doet zo'n pijn ... Zie haar doodgraag en heb er de beste tijd uit mijn leven mee beleefd. Hoe moet ik hier nu mee omgaan? Elkaar graag zien, perfect met elkaar op kunnen schieten, maar weten dat je geen toekomst hebt, dat is niet eerlijk ...