(de intro is nodig)
Ik kan het nog als de dag van gisteren herinneren, de zondag voor het voorval lekker BBQ in de tuin bij mijn ouders en oom en tante erbij.
In die tijd was ik een harde werker en had een goed sociaal leven, en zeer uitgaand, ik werkte op dat moment bij een research en development afdeling van bedrijf in en had het goed na mijn zin.
Ik had mijzelf weer aangemeld voor HBO en aangenomen dus ik zou in september beginnen met mijn opleiding “food en management” dus alles liep op rolletjes.
Nu komt de maandag waarop alles veranderde ik reisde in die tijd met de bus van Assen naar Veendam.
Om 8 uur precies kreeg ik een heel vreemd gevoel over me heen ik was direct misslijk (overgeef gevoel) en voelde me ongemakkelijk. Ben nog naar mijn werk geweest en me daar ziek gemeld. Reizen met de bus ging helaas niet meer moest dus lopend naar huis 32 km.
Het leek erop of de BBQ van de vorige dag niet goed was gevallen.
Maar na 3 weken had ik nog steeds het zelfde gevoel en heb nog wel een paar keer geprobeerd om naar mijn werk te gaan maar moest dan onderweg uit de bus omdat ik het gewoon niet meer trok.
Ik moest hierdoor mijn studie afbreken.
Na verloop van tijd (2-3 mnd ) ging het wel iets beter en ben bij mijn vakantie werk gaan werken pallets maken heerlijk dom en hard werken.
Rond deze tijd ging eten in het openbaar al niet meer als ik iets at in bijzijn van meerdere mensen werd ik acuut misslijk. Dit was nog te overzien en mee te leven.
Totdat ik een baan aangeboden kreeg bij een melk verwerking bedrijf in Beilen als medewerker QA/QC het was een geestelijk zware baan en ik moest met de trein en openbaar vervoer had/heb ik het niet zo mee. Ben in die tijd zeker 10-15 kg aangekomen. Wat ook niet echt helpt.
Ik heb daar een half jaar gewerkt en was kapot helemaal op, hier zette mijn “ziekte” het op 100%
Na zeker een half jaar thuis zitten, niet meer naar buiten durven, niet eens meer de telefoon durven aannemen en zelfmoord neigingen.
Kwamen we er achter dat ik last had van Agorafobie (pleinvrees).
Ik ben toen naar het GGZ (Geestelijke Gezondheid Zorg) gegaan en daar cognitieve therapie gehad.
Ik heb daar wel dingen geleerd om met bepaalde situaties om te gaan maar voor 100% ging het nooit.
Ik ben wel weer gaan werken bij een alcohol verwerkend bedrijf in Groningen (2,5 dag per week) en probeerde weer iets van mijn leven te maken.
Ben vanaf daar naar een bedrijf in de bio industrie gaan werken en daar bijna 8 mnd gewerkt met plezier en remmingen.
Maar de bio industrie lag zo’n beetje op zijn gat en doordat moest ik ook weg.
Ik kon direct doorstromen via een vriend naar een laboratorium in Groningen.
Heb daar een half jaar gewerkt maar de Agorafobie bleef aan me knagen.
Ben toen weer terug gegaan naar Beilen maar nu in de productie dit was beter te doen met wat heb.
Niet dus het waren ploegen diensten en dat maakte me helemaal kapot ik moet structuur in mijn leven hebben anders gaat het fout.
Heb toen weer een tijd thuis gezeten om weer een beetje op krachten te komen.
En heb toen een hele grote knoop doorgehakt in ben nadat ik 25 jaar thuis had gewoond ben ik verhuist naar Hilversum i.v.m. met een nieuwe baan nieuw begin het op mijzelf wonen was goed voor me ik MOEST nu wel, hiervoor gingen mijn ouders na de winkel, deden de was, koken etc. etc.
Het begin was nogal moeilijk wel heel goede collega’s bij mijn nieuwe werk veel steun aan gehad. Na een tijdje alleen thuis zitten en wennen begon het sociale aspect aan me te knagen. Ik ben toen Hilversum in gegaan en wat kroegen bij langs geweest. Was goed te doen ik ben namelijk een makkelijke prater. Ik ging terug naar huis en moest nog een pakje sigaretten hebben, ik kwam bij een kroeg uit bij onderin de straat ~ 100 mtr. van mijn kamer, het was een kroeg die bestierd werd door twee Turkse mensen eerst uiteraard de noordelijke angst maar nadat de eigenares met me begon te praten (ze hadden de kroeg net 2 dagen open) voelde ik me al snel op mijn gemak en begon te aarden.
Ben toen regelmatig naar de kroeg gegaan en kwam ook in gesprek met de eigenaar, die nu een goede vriend van me is.
Ik heb hier een groot gedeelte van mijn sociaal leven opgedaan in Hilversum en goede vrienden aan overgehouden.
Nu komt het kapot verhaal de in leiding was nodig:
Het zusje van de eigenares kwam een avond helpen ik was direct verkocht.
Ze is heel open, eerlijk geen vooroordelen over personen.
Ik was in die tijd zo’n beetje kind aan huis in de kroeg en sprak dus ook met het zusje.
De Turkse gemeenschap is zeer gastvrij en open dit is heerlijk voor iemand zoals ik.
Na veel praten en vele avonden en in vriendschappelijke sfeer heb ik het zusje mee naar de bios gevraagd, ik kreeg het gevoel dat er iets meer was dan alleen vriendschap.
Nadat ik dat uitte naar haar kreeg ik 0 op mijn rekest.
DOODZIEK.
Schaamde me rot, hoe had ik het in mijn hoofd kunnen halen dat iemand zoals zij op mij kon vallen.
Na verloop van tijd werd het weer vriendschap en ik had alles uit mijn hoofd gezet.
Er was gelukkig geen spanning tussen ons van afkeer.
In de tussentijd waren de eigenares en de eigenaar van de kroeg uit elkaar gegaan, maar de eigenaar had nog wel goed contact met het zusje van.
Dus ik bleef haar van tijd tot tijd zien.
Ze werkte achter de bar bij hem.
We zagen elkaar sociaal via de eigenaar en gingen wel eens op stap.
Haar familie woont voor een deel in Amerika en zij gaat daar ook naar toe. Dat wist ik.
Tot 4 weken geleden.
Ik had op dinsdag een BBQ bij de eigenaar en daar was zij ook we hadden het gezellig en speelde wat poker er zat iets in de lucht maar ik ging naar huis.
Tot de maandag daarop ik zag haar online bij MSN en zei “hoi”.
Niet veel later ging de telefoon en vroegen ze (eigenaar en zijn nieuwe vriendin) of ik ook langs wou komen bij haar thuis, na een paar keer nee ben ik toch maar gegaan.
Het was een gezellige avond maar een vreemde, het zusje vroeg of ik wou blijven slapen en dat ik er geen spijt van zou hebben. Ik ben daar niet op ingegaan en toch naar huis gegaan toen kwamen diezelfde avond de sms’jes “Kom terug”, “Ik wil je”, “Blijf je bij me slapen”.
Alles wat ik wou maar te laat ze gaat over 2 maanden naar Amerika verhuizen ik blijf ook maar man en had nog steeds een zwakke plek voor haar.
Ik ben de volgende dag gaan eten bij haar (erg dom ik weet het).
Na 3,5 uur afslaan en zij zich aanbieden brak ik dit was precies waar ik na zocht. Alles viel op zijn plaats dit is zoals het in liedjes beschreven werd.
Ik ben de dinsdag daar blijven slapen.
En weer voor de vrijdag afgesproken ik zat enorm in dubio ik wist dat ik kapot zou gaan als dit door zou zetten. En wou er daar eigenlijk al een punt achter zetten. Maar toen kwamen de waterlanders. En ik ga zeer slecht over huilende vrouwen.
Ik kon er helaas niet voor de volle 100% voor gaan en zij had het er ook moeilijk mee (ze begon me steeds af te bekken met alles wat ik deed, en was daarna weer super aardig), met name van wat andere mensen er van dachten, en achteraf gezien is dat ook wel normaal.
Ik weet niet zeker wat ze nu zocht maar ze begon aan het “idee” te wennen bij haar.
En weet dat ze over 2 maanden weg gaat.
Dus na weer een onstuimige dag (haar zus was de dag van te voren er geweest en ze had het haar verteld daar kwam dus geen goed advies uit), en weer een uistekende nacht
Kwam de bom, na het ontbijt kwamen de woorden : “Dit is de laatste keer”
Ik dacht dat ik het wel van me af kon lachen.
Maar het was net of iemand me vol in mijn maag sloeg, ik was direct misselijk.
Ben gaan douchen en wou weg gaan.
Maar “love is a strange thing” ik was kwaad en teleurgesteld ….
Maar mijn liefde voor haar was groter dan de haat op dat moment…
We hebben toen nog gezoend en heel verstandig nog seks gehad….
Nadat moest ik me opladen om weg te gaan; ik heb mijn tas gepakt en ben zonder omkijken weggegaan.
Hartverscheurend…..
Ik had niet gedacht dat ik na zo’n korte tijd er zoveel last van kon hebben.
Het was letterlijk of iemand mijn hart uit mijn borstkas had getrokken.
Ik heb haar die dag nog een mms gestuurd ik wou het niet zo laten doodbloeden
Ik wenste haar succes en heb een deur opgelaten, ik had misschien nog de hoop dat ze niet naar Amerika zou gaan en voor mij zou kiezen.
Het zal nog wel even moeilijk worden en zijn maar het waren wel 3 hele leuke weken intiem en 2 jaren vriendschappelijk.
We stoffen ons af en gaan weer door…..met moeite
(Btw ik 28 en zij 29)