Zoals ik reeds al tegen anderen gezegd heb. Wat ik je nu vertel ga je absoluut niet willen horen, maar is misschien wel noodzakelijk. Ik kan er ook volledig naast zitten, maar naar mijn eigen ervaring en naar wat ik al bij andere mensen op deze site heb gelezen heb ik het gevoel dat hij verliefd geworden is op een ander.

Ik hoop ten zeerste dat ik fout ben, maar dit is wat ik eenigzins afleid uit je verhaal.

Heey Reina,

Je weet nog niets, dus ga niet van het ergste uit. Wat Rakly en Zonnestraaltje zeggen kan waar zijn, maar dat weet je niet. Stel een aantal vragen op op papier. Dingen die je echt wilt weten van hem nog. Maak een afspraak ga er heen stel die vragen en ik denk dat je daarna het contact voorlopig moet verbreken. Dit zal heel moeilijk zijn. Ik weet het. Mij lukt dat ook nog niet echt. Maar heb hierdoor wel geleerd dat ik dat wel had moeten doen. Met geen contact help jij jezelf het beste mee. Jij kunt het voor jezelf verwerken dan. Jij moet doorgaan met jouw leven. Ook heel moeilijk, want in dat leven kwam hij eerst voor en nu opeens niet meer. Maar het moet toch. De tijd die jij voor jezelf gebruikt, gebruikt hij ook. Hoe minder aandacht jij hem zal geven, hoe groter de kans zal zijn dat het misschien goed kan komen. Maar ga er niet op rekenen. Dat is wat ik erop te zeggen heb. Veel sterkte en veel succes Reina!

Niet doen dan ook. Dat gaat aan je knagen. Ik weet het want ik had hetzelfde.Ben er welachter gekomen nu dat het niet zo is. Maar het maakt dingen erger. Neem dat van me aan. Je gaat je klote voelen. Je gaat alleen nog maar daar an denken met als gevolg dat je er aan onder door gaat. Je kwelt jezelf. En dan ga je opeens bij hem langs omdat je het moet weten. En dan wordt de situatie alleen nog maar erger. Je hoeft hem ook niet te negeren of zo. Als je hem op college ziet, hou dan de eer aan jezelf. Zeg hem gedag, maar ga je niet aan hem hangen. Ga niet eindeloze gesprekken met hem voeren en zo. Je gaat daar alleen jezelf pijn mee doen. Je moet gewoon zo snel mogelijk proberen door te gaan. Laat hem niet merken dat je nog verdriet hebt. Huil uit bij je vrienden en familie die er voor je zijn. Schrijf alles van je af. Elk gevoel en elke gedachte. Dat helpt ook. Schrijf hier op deze site. Het enige wat je hier krijgt is steun. De mensen hier weten hoe jij je voelt want iedereen heeft een vergelijkende situatie op hun manier. Iedereen zal er voor je zijn. Het helpt mij ook heel goed om hier te typen. Veel sterkte!

Dat is goed om te horen Reina, dat je weer bent gaan tekenen. Je moet wat afleiding zoeken. Ik zelf ga kijken of ik niet eens salsa kan leren dansen. Mijn broer geeft daar les in. Het heeft me altijd wel leuk geleken maar had daar nooit echt tijd voor of zin in. ook vanwege mijn ex. Misschien dat ik maar eens les van mijn broer ga nemen hahaha. Tekenen heb ik trouwens ook nog aan gedacht. Grappig hehehe. portretten tekenen. Dat heb ik vroeger wel een beetje gekund. Van een foto dan. Misschien ook wel een leuk ideetje. Goed idee van jou Reina, dat tekenen. Ik ga dat ook eens proberen

Ja, ik ben zelf ook trots. Verder heb ik me tot doel gesteld zelf een kamer te zoeken en deze lekker tot mijn eigen thuis te maken (bij mijn ouders voelt het niet meer echt als thuis, bij hem had ik dat meer, maar ook niet volledig, heb dus al lang geen echt thuis meer gehad). Ik wil lekker leren koken en in mijn eigen kamertje vrienden op bezoek kunnen krijgen.

maar nu krijg ik weer vervelende visioenen, van mijn vriend die dan 's avonds thuiskomt en me knuffelt.... enz. Het bereiken van mijn droompje zal niet echt makkelijk worden, maar ik ga er wel voor. En verder komt altijd alles weer goed, alles. Je moet er alleen soms ook zelf je best voor doen.

Hee ja, dat herken ik erg. Ik ben ook bang voor mijn dromen, ze zijn zo heerlijk... maar wat een pijn 's morgens! Nee, ik wil ook niets wegforceren, daar heb je denk ik niets aan. Toch zit dat wel een beetje in mij denk ik, ik houd me steeds ook zo sterk als mensen vragen hoe het gaat. Ik denk dat ik toch moet proberen echt uit te huilen bij iemand, ik wil erg graag maar durf niet zo goed.

Boh ja...echt doen dat uithuilen. heb ik ook gedaan! Mijn ex had er zo'n hekel aan dat ik er met zoveel mensen over praatte en dat ik in het openbaar kon huilen en zij niet....Ze had daardoor het idee dat ik aandacht moest trekken of mijn gelijk moest krijgen. Zelf deed ze dit verwerken als ze thuis en alleen was dan voelde zij zich klote...meende ze...maar verwerken hoefde ze helemaal niet zo erg als ik, omdat ze al een ander had...dus voor haar is dat verwerkingsproces misschien maar een twintigste gedeelte dan van wat ik moet...want ik wilde wel met haar verder en hou van haar, ze was mijn alles, en dat is opeens weg. Zij wilde uit deze relatie en verder met een ander dus dat is de makkelijke weg.
Ze snapte dus niet dat huilen en vooral veel praten en schrijven mijn manier van verwerken is. Achteraf ben ik zo blij dat ik dat gedaan heb...mijn hele vriendengroep en familie stond voor me klaar en nog steeds, elke dag! Dat is een heel goed gevoel, dat je weet dat je je verhaal kwijt kan! Dus mijn advies is zeker doen