Jammer

Enquête

In welke fase van ldvd zit je nu?

Woede

Verdriet

37%

Ik ben er al overheen

Onbegrip

13%

Verward

20%

Jezelf de schuld geven

Ik krijg hem/haar heus wel terug

Totaal aantal stemmen: %votes

Wauw, mijn wachtwoord werkt zelfs nog…

Het is lang geleden dat ik hier was. Heel lang geleden. De toestand van deze site is ongeveer hetzelfde als mijn toestand toen ik hier voor het eerst kwam: een rokende puinhoop van wat eens zo mooi was. Het is jammer wat er met deze site gebeurd is.

In mijn tijd was hier bedrijvigheid, waren er altijd mensen die hun hart wilden luchten, altijd mensen die een luisterend oor boden en altijd mensen die antwoordden. Ik heb hier met mensen gehuild en ik heb met mensen gelachen. We zijn met een groepje leden een aantal keer fysiek bij elkaar gekomen. Ik ben zelfs met een paar hier uit geweest. Het was gezellig. Ik heb er veel aan gehad. Met niemand uit de de groep van toen heb ik meer contact. Ergens vind ik dat wel jammer. Feit is natuurlijk dat we een beetje een rare groep waren. Ons gemeenschappelijk punt was een stukgelopen relatie en hoe we daarmee om moesten gaan. We zijn verder gegaan. We hebben ons leven weer opgepakt, hebben onze vleugels gespreid en de sprong in het diepe gewaagd. Ik vraag me af wat er van sommigen geworden is. Hebben zij gevonden wat ze nodig hadden? Wat heeft het leven voor hun in petto gehad? Als ik naar mezelf kijk, dan is er veel gebeurd sinds die laatste keer dat ik hier aanwezig was. Goede dingen en ook minder goede dingen. What doesn’t kill you makes you stronger… Of was het What doesn’t kill you mutates and tries again…? Beiden is waar. Feit is wel dat ik sterker ben dan ik was toen ik de hulp van deze site nodig had. Dat ik mijn mojo terug gevonden heb, dat ik mezelf weer ben en dat ik ook de tegenslagen van het leven weer aan kan. Ik ben de mensen die ik op deze site heb leren kennen, daar ook dankbaar voor. Ik voelde me begrepen. Dat gevoel had ik niet bij mijn vrienden, hoewel die wel hun best deden.
In de liefde is het sinds mijn breuk met haar niets meer geworden. Ligt dat aan mij? Waarschijnlijk wel. Ik ben wel uit geweest met anderen. Ik heb goed contact met anderen, maar ik heb nooit meer iemand zo dicht bij gelaten als haar. Ik merkte dat op deze site al. Ik hou mezelf voor dat ik niemand anders in mijn leven nodig heb, en vaak klopt dat ook. Ik grap naar vrienden dat ik in ieder geval baas ben over de afstandsbediening. Ik hoef geen compromis te sluiten en ik hoef me aan niemand aan te passen. Ik ben gewend aan het grote lege bed al moet ik bekennen dat het af en toe ook leuk zou zijn om lekker tegen iemand aan te kruipen. Het is het gevolg van een keuze die ik gemaakt heb en ik denk niet dat dit ooit anders gaat worden.
Zoals gezegd, vind ik het jammer wat er van deze site geworden is. Ik kan niet eens terug vinden, wanneer er voor het laatst iemand iets serieus op de site geplaatst heeft. Hier tiert het onkruid van bots en spammers welig. Het lijkt erop dat er niemand meer is die snoeit, niemand die onderhoudt pleegt en niemand die de site weer onder de aandacht brengt bij de personen die nu de hulp van anderen goed zouden kunnen gebruiken. Ik weet niet of dit terug kan komen. Daarvoor is veel nodig. De site leefde, omdat er altijd mensen op te vinden waren. Op mijn eerste bijdrage, kwamen al heel snel talloze reacties. Er moeten dus ook genoeg mensen zijn die regelmatig naar deze site komen en regelmatig lezen en schrijven. Waar is iedereen gebleven? Ook nu zullen er mensen zijn, die in dezelfde situatie zitten als ik toen ik hier was. Wat doen die nu? Waar vinden die nu hulp?

Ik kan maar een woord verzinnen… jammer!

Wie is online

Online gebruikers

Enquête

Angelo's Buddies

Gebruikerslogin

Navigatie

Recente blogs

Recente reacties

Syndicatie

Archief