dat ik er nu wel overheen ben.....soms denk ik nog even terug..en mis ik hem...maar aan de andere kant...zou ik hem echt terug willen...nee

mijn gevoel van liefde heeft plaats gemaakt voor vriendschap op afstand...en eigenlijk hoef ik hem niet eens meer over de vloer...en kom daar liever ook niet....

ik weet dat hij gevaarlijk voor mij is...in de zin van...als ik hem zie of bij me in de buurt heb gaat t mis en smelt ik weer...dus hoe meer afstand hoe beter VOOR MIJ....

gelukkig denk ik er niet meer dagelijks aan..en dat scheelt echt...wat is het de afgelopen maanden weer een rot tijd geweest....en ik weet ook weer de andere kant van de liefde...de hel

dus ook al sta ik weer open voor andere ( leuke ) mensen ik denk er wel 100 x over na voordat ik weer met iemand een relatie ga beginnen...omdat ik weer beter dan ooit de keerzijde ken...

het lijkt wel of ik daar in de loop der jaren een soort angst voor ontwikkeld heb..in de zin van...als je weet dat het niet goed gaat..bang voor de pijn die dan komen gaat! en dat je je dan in allerlei bochten wringt om die pijn maar niet te hoeven voelen en krampachtig aan de relatie vasthouden...terwijl dat eigenlijk een hele verkeerde basis voor een relatie is...dus dat wordt mijn nieuwe opdracht...in mijn toekomst

leren loslaten als iets niet gaat...en dat tijdig inzien

X