Als ik tegen iemand zeg "ik hou van je", dan zeg ik dat niet omdat ik op dat moment niets beters te doen heb ofzo, of omdat ik vind dat ik iets moet zeggen, maar ik niet weet wat en dus zeg ik maar "ik hou van je".
Dus als ik zeg "ik hou van je" dan is dat iets wat uit de grond van mijn hart komt, vanuit de diepste spelonken van mijn ziel.

Is het dan raar dat ik nu, nu het ongeveer 5 weken uit is, het mezelf kwalijk begin te nemen dat ik...uhmm...verder ga zonder haar.

Échte liefde is toch iets wat nooit over gaat? Maar wat is dan echte liefde?
Natuurlijk denk ik nog veel aan haar, vooral als ik in bed lig, dan denk ik eraan hoe lief ze altijd naar me keek.

Heb ik gelogen toen ik zei "ik hou van je" ? Wist ik niet waar ik het over had? Of hoort het zo en is échte liefde niet voor altijd?
Das zo egoistisch, ik bedoel, zij is nu bij haar nieuwe vriend die ze amper 2 weken daarna had, en ik zit hier met een gebroken hart en een hoofd vol vragen en twijfels.
Echt oneerlijk....