Daar zit ik dan, 38 jaar op een slaapkamertje bij pa en ma. Totaal gebroken en onreddert. Gister definitief het huis verlaten. Afscheid.moeten nemen van de kinderen, god wat.deed me dat intens veel pijn om mijn eigen kinderen zoveel verdriet aan te doen. Voel me zwaar eenzaam, om maar niet spreken over hoeveel ik haar mis. Ik zou er alles voor hebben om haar nog 1 keer vast te houden en een kus te geven. Inmiddels weten steeds meer mensen van onze op de hand zijnde scheiding. Vooral verbaasde reacties, nooit iets gemerkt aan jullie, vond jullie altijd zo'n leuk stel.

18 waren we samen, op 4 weken na 12,5 jaar getrouwd. 18 jaar was ik trots dat je de mijne was, binnenkort ben je met en van iemand anders. Ik wil het nog niet weten en zien, laat staan voelen. Ook al ben je niet meer de mijne, je blijft wel de liefde van mijn leven.

ik gun je mooi nieuw leven toe met de kinderen, en hoop dat je weer gelukkig zult worden.

Ik hou van je...