Vorige week kreeg ik ineens te horen dat mijn vriend na 7 jaar me ging verlaten. Hij houd van me, ik ben een super tof wijf, maar zag het plaatje niet meer. We waren in systeemtherapie omdat ik hard met mezelf bezig ben, en voor mij ging het beter dan ooit, het ging zelfs steeds meer vorm krijgen. Ook hij vind dat maar grijpt alles aan om te zeggen dat er niks veranderde.
We hebben een heel mooi open en emotioneel gesprek gehad, en kon echt ook naar zichzelf kijken, maar volgende dag weer een blok beton. Hij houd van me, ik ben een topper maar het lijkt nu zo nu hij zich ook wat kwetsbaarder op zou moeten gaan stellen de benen neemt. Ook hij is er kapot van, ook zegt hij soms dat hij vlucht, mijn gevoel zegt angst.
Wat doet dit zeer, ik ben gebroken