Jij loopt nu zo tegen muren op, zit zo diep in de ellende en ziet geen uitweg meer, dan kunnen dingen niet leuk zijn om te doen. Ik snap wel dat de psycholoog je adviseert "leuke dingen te doen". Maar niks wat je nu doet, voelt als leuk. Zo ervaar ik het tenminste zelf wel. Misschien moeten we het anders noemen, afleiding is natuurlijk een term of: dingen die je anders zo leuk vindt. Verwacht dus niet dat je nu blij wordt van die dingen. Maar langzaamaan zal dat weer terugkomen. Dat van een ritme, dat is wel belangrijk. Heel erg lastig nu je geen baan hebt! Toch is het zo dat een ritme je kan helpen. Zelf bleek vorig jaar ineens dat mijn lichaam niet van zichzelf helemaal goed functioneert. Ik kreeg hiervoor medicijnen. Nou ja, medicijnen?!! De eerste die ik kreeg dat was gewoon vergif! Wekenlang zo beroerd, 0 energie, duizelig, noem maar op. Ik kon maar weinig doen op dat moment. Alleen de afspraak met mezelf was: elke dag gezond koken, en iedere avond kon ik er 1 ding bij doen, of dit nu afwassen was of stofzuigen. Verder ging ik wel naar het werk, wel kortere dagen, maar inderdaad voor dat ritme.
Geloof me, het is een overlevingsmiddel!!
Probeer een schema te maken, jezelf doelen te stellen. Als je die dan haalt, dan kan je toch weer een beetje trots op jezelf zijn.
Jij moet langzaamaan weer het vertrouwen in jezelf opbouwen! Ik weet dat je dat gaat lukken. Maar stel niet te hoge eisen aan jezelf.

Probeer je ouders uit te leggen dat je zo weinig energie hebt. dat je er graag voor ze wilt zijn, ze dat verdienen maar het gewoonweg niet lukt. Als je je iets beter voelt kun je er ook voor ze zijn! Als je niet met hun praat hoe rot je je nu voelt blijft dat er tussen hangen en wordt het alleen maar moeilijker van. De drempel erheen te gaan wordt steeds hoger. Leg het ze uit, ze willen het vast begrijpen. En die leuke dingen doen: WAT is nu nog leuk? Niets dus, zo herkenbaar. Maar dat ritme, is idd belangrijk. Vast systeem: opstaan, ontbijten, wandelingetje, koffie, lunchen, fietsen, tv kijken, avondeten enz. (was een beetje mijn systeem, uuuuuren tv gekeken, voornl. natuurprogramma's) Heb je een hond of ken je iemand met een hond? Vraag of je daar af en toe een wandeling mee mag maken. Vlgs statistieken is beweging goed tegen depressie. Wij hebben een hond, moest er wel mee uit, en nu achteraf kan ik zeggen dat het me toch goed deed.Kleine dingetjes gaan zoeken, die zo normaal zijn maar jou wat rust kunnen geven. Liefs, Odie

Als je kan praten met je ouders, doe dat. Zij merken en voelen je verdriet echt wel.
En nu: onder die douche en een hapje eten. Daarna ga je met je ouders praten. Toch weer 3 dingen ondernomen vandaag!

zo een mega herkenbaar verhaal, vorig jaar heeft mijn ex mij bedrogen... zat volledig in de knoop, ben 7 kg vermagerd in 1 week, had geen zin meer in het leven. Ik sliep, at en deed niets meer. Alles was te veel, ik was op... letterlijk, het enige wat ik wou was verdwijnen van deze wereld, er was niets wat me nog hield... Ook ik heb met mijn ouders gesproken, en dat heeft een hoop geholpen, zij kennen je ook het best en kunnen het meest je leven begrijpen... Wees gerust je komt er boven, daarin moet je geloven, zware tijden zijn het nu, maar eens klaart de zwarte hemel weer lichtblauw... het duurt een tijdje maar de drive in je leven zal je plotseling terugvinden!!!